Another Day of Life

H πλατιά μάζα του κόσμου δεν είναι ακόμα απόλυτα εξοικειωμένη με τις ταινίες animation. Μπορεί το απόγευμα του Σαββάτου η κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον να μη γέμισε ασφυκτικά, αλλά oι τυχεροί απολαύσαμε μία αληθινά σπουδαία ταινία. "Άλλη μία ημέρα ζωής" των Ραούλ ντε λα Φουέντε και Ντάμιαν Νένοβ από τις Κάννες στη Θεσσαλονίκη. Μία δουλειά οχτώ ετών, η οποία βασίζεται στο αυτοβιογραφικό έργο του Ρ.Καπουσίνσκι. Ενός πολεμικού ανταποκριτή που μετά απ΄αυτή του την εμπειρία έγινε συγγραφέας κι έγραψε πάνω από δέκα βιβλία για όσα έζησε στην επίγεια κόλαση.

Μεταφερόμαστε στην Ανγκόλα περίπου το 1975. Οι αποικιοκράτες Πορτογάλοι αποχωρούν εν μία νυκτί και λίγο πριν η χώρα κυρήξει την ανεξαρτησία της επίσημα ξεσπάει εμφύλια αιματοβαμμένη σύρραξη. Σπαραγμός. Από τη μία ο λαός κι από την άλλη μισθοφόροι με μικρό τμήμα του κόσμου, υποκινούμενοι από την CIA. Πώς όμως και γιατί φτάσαμε εκεί, στην πηγή των γεγονότων; Μας οδηγεί ο δραστήριος ρεπόρτερ Ρίτσαρντ Καπουσίνσκι που θέλει να βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και να γνωστοποιήσει την κατάσταση φρίκης σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Γνωρίζει κι ο ίδιος πως αναλαμβάνει ένα παράτολμο εγχείρημα κι εφόσον επιβιώσει, ποτέ ξανά δε θα είναι ο ίδιος. "Αν έχεις ζήσει τον πόλεμο δε φεύγει ποτέ από πάνω σου". Η συνάντησή κι η αλληλεπίδρασή του με μία κοπέλα, την Καρλότα, που σε πρώτη φάση του σώζει τη ζωή θα αποβεί μοιραία. Πιθανώς την ερωτεύτηκε κι αποφασισμένος όπως ήταν να υπερασπιστεί το δίκαιο έκανε των απώλειά της ασπίδα, ώστε να φτάσει μέχρι το τέλος. Όλα όσα θα βιώσει στο διάστημα παράμονής του είναι τρομερά, με τον κίνδυνο να ελλοχεύει σε κάθε του βήμα.

Η κατάσταση που αντικρίζει αποτυπώνεται στην εξής λέξη, "confusao". Tο απόλυτο χάος. Για τους περισσότερους το ντοκιμαντέρ αυτό λειτουργεί κι ως ένα μάθημα ιστορίας για το τι συνέβη εκείνη τη χρονική περίοδο. Πληροφορούμαστε την καθοριστική συμβολή-παρέμβαση των Κουβανών, ώστε να αποφευχθεί η επέλαση του καθεστώτος Απαρτχάιντ σε ολόκληρη την Αφρική. Την ώρα που οι Σοβιετικοί έκαναν πίσω, ο Φιντέλ Κάστρο τόλμησε, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος τους.

Ιδιαίτερη εικόνα η στιγμή που δύο Ευρωπαίοι, ένας Πολωνός κι ένας Πορτογάλος αξιωματικός συζητούν για τη σωτηρία της Ανγκόλας, της Αφρικής, της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η πραγματική Ευρώπη. Όσον αφορά τους γηγενείς θέλουν να βρεθούν έστω σε μία φωτογραφία λίγο πριν πεθάνουν, πριν χάσουν την μεγάλη μάχη. Να μείνουν στην ιστορία. Να μη χαθούν απλά κι ανώνυμα στη φωτιά. Ποιος μπορεί να τους αρνηθεί αυτήν την τελευταία τους επιθυμία;

Ένα εκρηκτικό μίγμα animation και αρχειακού υλικού, που μας οδηγεί στην τρανταχή απόδειξη του προφανούς. Μόνο αν εμπλακείς προσωπικά σε μία τραγωδία μπορείς να αποτυπώσεις την ολότητά της. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Και πράγματι αυτή η κατάσταση πιθανώς να συνεχίζεται σε μικρότερο βαθμό με συνεχείς επεμβάσεις, ακόμα και σήμερα. Πού είναι άραγε τα ιδανικά, τα δικαιώματα και πόσος αγώνας πρέπει να γίνει για να μη ξεχάσουμε;