Πριν από περίπου 48 ώρες χτένιζα το κείμενό μου για την εξαιρετική "Φυγή" που επιτέλους βγήκε στις αίθουσες. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης άνοιξε την αυλαία του και στην πρώτη ταινία που παρακολούθησα το νήμα ξετυλίγεται ακριβώς από το σημείο που το άφησα στις προηγούμενες γραμμές μου.
Ένας Αφγανός ΄"επαναπροωθείται" βίαια από τη Δανία στην Καμπούλ. Τρομερή σύμπτωση. Αυτή είναι μία από τις πέντε ιστορίες (με πρωταγωνίστρια τη γιατρό) που κρύβονται μέσα στην ταινία της Ανέτε Κ. Όλεσεν. Ένας σύζυγος που ψάχνει διαφυγή με λάθος τρόπος, ένας νεαρός που αναζητεί τη σεξουαλική του ταυτότητα, ένα μικρό κοριτσάκι κι η σχέση της με την μητέρα της και μία κοπέλα σε εγκυμοσύνη συνθέτουν το παζλ. Οι ήρωές μας ποτέ δε θα συναντηθούν. Πηγαίνουν παράλληλα.
Γιατί ένας άνθρωπος είναι αναγκασμένος να καταπιεί ένα ξυράφι; Tι σημαίνει "διάπλαση". Πώς αυτή μπορεί να έχει συμβεί στο ένα ή το άλλο μέρος μόνο και μόνο με βάση τα χρόνια παρουσίας και παραμονής; Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αποταμίευση της ζωής. "Θέλω να μπορώ να σε αγαπώ για αυτό που είσαι τώρα". Περισσότερες απαντήσεις παρακολουθώντας το φιλμ.
Η ταινία προβάλλεται εκ νέου 11 Νοεμβρίου στο Μακεδονικόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου