Κρατικά Μυστικά

Την πολύκροτη υπόθεση της Κάθριν Γκαν έρχεται να επαναφέρει στην επικαιρότητα ο Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης, Γκάβιν Χουντ, σκηνοθέτης του "Tsotsi", που τιμήθηκε με το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας το 2005. Συνιστώ σε όσους δε γνωρίζουν τα δεδομένα της να μην ανατρέξουν να ενημερωθούν διεξοδικά πριν την παρακολουθήσουν στην μεγάλη οθόνη, ώστε να βιώσουν το πολιτικό-υπαρξιακό θρίλερ μέχρι το φινάλε του.

Μεταφερόμαστε στο 2003. Δε φαντάζει τόσο μακρινό, μα είναι ήδη δεκαέξι χρόνια πριν. Μία γυναίκα εργάζεται στις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας. Καθημερινά "παρανομεί". Από τα αυτιά περνούν χιλιάδες συνομιλίες μέσω υποκλοπών. Ένα πρωί όμως θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη συνείδησή της. Ένα απόρρητο μέιλ φθάνει στην οθόνη του υπολογιστή της. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν. Προσεγγίζει την υπόθεση ρομαντικά, βαθιά ουμανιστικά και είναι έτοιμη να θυσιαστεί για το κοινό καλό. Ποιον ενδιαφέρει όμως αυτό; Oι αποφάσεις έχουν παρθεί στα ανώτερα κλιμάκια κι απλά πρέπει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών να σφραγίσει ή καλύτερα να συγκαλύψει με την υπογραφή του τα εγκλήματα πολέμου.

Σε αυτή τη διαδρομή η ανεξάρτητη δημοσιογραφία διαδραματίζει κομβικό ρόλο. Το "Observer" γίνεται αρωγός υπέρ των πολλών. Ο Μάρτιν Μπράιτ ρισκάρει την καριέρα του και το έντυπο τη διατάραξη της καλής του σχέσης με την κυβέρνηση Μπλερ. Στην αντίπερα όχθη χτίζεται ένα αφήγημα με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμεβρίου του 2001. Η ταινία έρχεται σαν μία συνέχεια, σαν μία απάντηση στο Vice του Adam Mckay. Κι αυτός ακριβώς είναι ο Κινηματογράφος. Ένας διάλογος, μίας μόρφής επικοινωνία μέσω της Τέχνης για επίμαχα θέματα του τότε που έρχονται ξανά στο προσκήνιο σήμερα.

Αποκάλυψη αποτελεί η πρωταγωνίστρια Κίρα Νάιτλι. Ενσαρκώνει πλήρως τον ρόλο της με θαυμαστή δραματουργία. Επωμίζεται το βάρος της Κάθριν και το κάνει δικό της. Μία πολύ πολύ δυνατή ερμηνεία, από τις κορυφαίες της τρέχουσας περιόδου. Αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους. Όλα ή τίποτα. "Ας ζητήσουμε τα έγγραφα". Κατά τα άλλα η ταινία μπορεί να μη φτάνει σε μία κορύφωση με την ένταση του "Τhe Post" του Στίβεν Σπίλμπεργκ, αλλά σίγουρα πρόκειται για μία καλή προσπάθεια που αξίζει να δει το σινεφίλ κοινό λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης.

Ανατριχιάζω μόνο και μόνο στην ιδέα και ταυτοχρόνα αναρωτιέμαι πόσα τέτοια έγγραφα έχουν μείνει κλειδωμένα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Πόσοι άνθρωποι κράτησαν τη δουλειά τους, αλλά ταυτόχρονα πούλησαν την ηθική και τα πιστεύω τους. Τη ψυχή τους για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτή όμως πάλεψε, έφτασε στα όρια να διαλύσει τον γάμο και της ζωή της. Σε μία δισκέτα της περιόδου επιχείρησε να καταγράψει την ιστορία της εποχής της, αν κι η καρδιά της ξέρει μονάχα τι πέρασε. Το παράδειγμά της λειτουργεί ως πυξίδα και για τη σημερινή εποχή και τη νέα γενιά. Όλα στο φως.

Mία νεαρή ιδεαλίστρια τόλμησε κάτι το οποίο ήταν πολύ πάνω από τις δυνάμεις της. Η ηθική της ακεραιότητα έγινε σημαία και σύντομα η τόλμη της αναγνωρίστηκε από τον κοινωνικό περίγυρο. Μέσα από μία διαδικασία εσωτερικής πάλης επέλεξε τη σωστή πλευρά. Μόνο περήφανη μπορεί να νιώθει τόσο η ίδια, όσο κι αυτοί που την αγάπουν κι έδωσαν τον αγώνα μαζί της. Από τον σύζυγό της μέχρι τη δικηγορική ομάδα που ταυτίστηκε πλήρως  με την υπόθεση κι έδωσε όλο της το είναι για την επιτυχία.