Oι Χήρες

Ο Steve McQueen επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη συνεργασία με τη σεναριογράφο του Gone Girl, Τζίλιαν Φλιν. Μετά το " 12 Χρόνια Σκλάβος ", oι " Χήρες ". Μία χολιγουντιανή παραγωγή με υψηλού επιπέδου κι ανάλογου κόστους ηθοποιούς, με οσκαρικές βλέψεις. Μία σειρά θαμμένων μυστικών κι εγκλημάτων στον βωμό μίας φαινομενικής ευημερίας κι εν τέλει της επιβίωσης, καθώς το χρήμα διαφθείρει και μαθηματικά οδηγεί στον θάνατο, όταν ανέλθει σε πρωταρχική αξία.

Μεταφερόμαστε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το οποίο διαχρονικά αποτελεί πεδίο σύγκρουσης συμμοριών. Βρισκόμαστε λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές της 18ης περιφέρειας. Η νίκη κρίνει πολλά. " Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα ". Δραματική αποδοχή της κατάστασης. Παράλληλα, ένα τραγικό συμβάν, φέρνει προ των ευθυνών τους τρεις γυναίκες, που καλούνται να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να επαναστατήσουν με κάθε τρόπο. Οι κίνδυνοι πολλοί, '" δεν είναι ο δικό σας κόσμος αυτός ", η θέληση όμως πάνω από τον δισταγμό και κάθε είδους φόβο.

Δεν είναι μόνο το προφανές που βλέπουμε, αλλά η συνολική αντιμετώπιση του αδύναμου, του εαυαίσθητου αν θέλετε, φύλου. Δεν χωρούν συναισθηματισμοί, ούτε ρομαντικοί ηγέτες. Το κυνικό, " όλα είνα συνναλαγές ", αντικατοπτρίζει πλήρως την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Πιθανώς και της δικής μας ζωής. Φυσικά πάντα καμουφλαρισμένα με μεγαλεπίβολους πολιτικούς λόγους, που δίνουν ελπίδα και φυσικά μετά τις εκλογές οι υποσχέσεις παραμένουν φρούδες κι οι άνθρωποι βυθίζονται εκ νέου στη δυστυχία τους.

Επιβλητική και πάλι η Βαιόλα Ντέιβις με το παρουσιαστικό της, όπως και στο Fences που την οδήγησε στο OSCAR β΄γυναικείου ρόλου. Εξαιρετικός ο Ντάνιελ Καλούα. Στο ύψος τους Λίαμ Νίσον, Κόλιν Φάρελ, Μισέλ Ροντρίγκες κι η Πολωνή, Ελίζαμπεθ Ντεμπίτσκι. Ένα πολυπολιτισμικό κράμα, αντίστοιχο με το παζλ αυτών που κατοικούν στην πραγματικότητα στο Σικάγο. Διαφθορά, εξυπηρετήσεις, λαδώματα, ο νόμος του δυνατού. Όλα αυτά στο παρασκήνιο, με την πλατιά μάζα του κόσμου να τα αγνοεί και να τα αντιμετωπίζει απλά σαν φήμες.

Σε μία εποχή που έρχονται εκλογές και στον δικό μας τόπο, μετά την αποχώρηση του Γ.Μπουτάρη, βλέπω να επιστρέφουν φαντάσματα του παρελθόντος που παραπέμπουν σε ανάλογες πρακτικές και σκάνδαλα και πραγματικά ανησυχώ. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να είναι Πρωτεύουσα του Πολιτισμού στα Βαλκάνια. Προς αυτήν την κατεύθυνση έγιναν βήματα την τελευταία οχταετία κι αυτή η διαδρομή πρέπει να συνεχιστεί με κάθε κόστος. Κάθε πισωγύρισμα, θα αποτελέσει ταφόπλακα στο κομβικό σημείο, που βρισκόμαστε. Πρέπει να αναζητηθεί ένας νέος άνθρωπος, να εμπνεύσει.

Μία ταινία που σε κάνει να προβληματιστείς, πέρα από την περιπέτεια δράσης που διαδραματίζεται στην οθόνη. Που θέλοντας και μη μεταφέρει το πρόβλημα στη γειτονιά μας. Που ξορκίσει τον μύθο λευκών και μαύρων. Όλοι είμαστε άνθρωποι κι ανάμεσά μας υπάρχουν καλοί και κακοί. Πρέπει όμως ο καθένας μας να βάλει το λιθαράκι του και να μην αδιαφορεί. Μόνο έτσι μέσα από τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, θα πετύχουμε μικρούς καθημερινούς στόχους για την κοινότητά μας, ακόμα κι αν αργήσει η αλλαγή ...