Eντός ορίων

Αινιγματικός ο τίτλος σε οδηγεί να παρακολουθήσεις την ταινία του Φιλίπ Φαν Λιου, που διαδραματίζεται στη Βηρυτό της Συρίας κι είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο 58o Φεστιβάλ Κινημτογράφου Θεσσαλονίκης. Μία μέρα στην κόλαση της εμπόλεμης ζώνης. Η δείνη του εμφυλίου ανάμεσα στις δυνάμεις του Άσαντ και του ISIS. Μόνο τυχαίο το γεγονός, ότι η ταινία βραβεύτηκε τόσο στην πόλη μας, όσο και το Βερολίνο με το Βραβείο Κοινού.

Μία οικογένεια αρνείται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Έξω απ΄αυτό τα πάντα μυρίζουν θάνατο. Ελεύθεροι σκοπευτές, βόμβες, εκβιαστές. Πόλεμος, εκεί που όλα επιτρέπονται κι ο άνθρωπος παραδίδεται στη ζωώδη φύση του. Κάθε μέρα η κατάσταση εκτραχύνεται, γίνεται ολοένα και σοβαρότερη. Δεν υπάρχει πλέον, ούτε νερό. Η Ουμ κρατάει Θερμοπύλες αποφασισμένη να ζήσει ή να πέσει μαχόμενη. Περιμένει το σύζυγό της από το μέτωπο να ξανασμίξουν, ως τότε χρέος της να προστατέψει τα υπόλοιπα μέλη, με κάθε κόστος.

Ένα κλειστοφοβικό θρίλερ, που μου έφερε συνειρμικά στο μυαλό την " Κλούβα " του Μοχάμεντ Ντιαμπ, καθώς η κάμερα δε βγαίνει ποτέ έξω από το διαμέρισμα. Σαν μία φυλακή κι αυτοί που μένουν μέσα μάρτυρες αποτρόπαιων εγκλημάτων. Ο θεατής ασφυκτιά, φανταστείτε αυτοί οι άνθρωποι. Ο κίνδυνος ελλοχεύει κάθε στιγμή. Κάθε έξοδος μοιάζει με απόπειρα αυτοκτονίας. Κι όμως επιμένουν να παραμένουν εκεί, θαρρείς κι επιζητούν ένα ηρωικό τέλος. Είναι δυνατόν;

Μεγάλη πρωταγωνίστρια η Χιάμ Αμπάς, κάνει τεράστια προσπάθεια να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά πραγματικά υπάρχουν στιγμές που τίθεται " έξω φρενών ". Αισιοδοξεί, ελπίζει, " θα τελειώσει ο πόλεμος ". Όσα βιώνει στην καθημερινότητά της ωστόσο, αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπό της. " Όλοι μας έιμαστε θαραλλέοι ". Δίπλα της η Ντιαμάντ Μπου Αμπούντ σε εξίσου κομβικό ρόλο. Τραγική φίγουρα. Την είδαμε την ίδια χρονιά και στο Insult στο ρόλο της συνηγόρου του Παλαιστίνιου κατηγορουμένου.

Εξαιρετική φωτογραφία, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Προσεγμένο μοντάζ. Σκοτεινό φόντο, σαν τις ψυχές των δυστυχισμένων ανθρώπων. Το δράμα, αυτών που απλά μαθαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων πως έπεσαν, τη μία δέκα, την άλλη πενήντα, την άλλη εκατό. Το δίλημμα στην προκειμένη περίπτωση θα λέγαμε είναι ηθικό. Τα παρατάς όλα και φεύγεις ή επιμένεις να περιμένεις το περιστέρι, σύμβολο ειρήνης κι ελευθερίας. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα κι εσύ ακόμα ζωντανός, σοκαρισμένος, αλλά ζωντανός να σκέφτεσαι τι είναι το καλύτερο για όσους αγαπάς ...

Τα γεγονότα των τελευταίων ετών έχουν διαλύσει τον άμαχο πληθυσμό στη Συρία. Ακόμα κι όσοι έχουν επιβιώσει αναζητούν παρηγοριά, δύναμη να συνεχίσουν τον αγώνα για ζωή, μέχρι την αποκατάσταση της κανονικότητας. Το αίσθημα του χρέους, της ευθύνης κυριαρχεί από την πλευρά της μητέρας, που απουσία του άντρα της, είναι η αρχηγός της αγέλης. Πρέπει να φέρει εις πέρας την αποστολή της ...