Ένας Νορβηγός, ο Χόβαρντ Μπούστνες, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα και να εισχωρήσει στα άδυτα της ακροδεξιάς οργάνωσης, Χρυσή Αυγή. Ο τρόπος, που προσεγγίζει την υπόθεση, μου κίνησε το ενδιαφέρον και βρέθηκα στην πρεμιέρα της στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον. Δεν το μετάνιωσα λεπτό, όπως και κανείς, καθώς το ντοκιμαντέρ καταχειροκροτήθηκε με την ολοκλήρωσή του.
Τρεις δυναμικές γυναίκες, τίθενται στο προσκήνιο, μετά τη σύλληψη των μελών των οικογένειών τους, για εγκληματική δράση. Δεν μετανοούν, δεν επαναπροσδιορίζουν τις αξίες τους. Συνεχίζουν απλά τον αγώνα, ούτε βήμα πίσω. Είναι πεπεισμένες, πως πράττουν το σωστό. Λένε τη δική τους αλήθεια. Προσπαθούν να αποδείξουν, πως ζουν τη δική τους κανονικότητα. Οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, μίας και μιλάμε για καλούς οικογενειάρχες ...
Πρόκειται για σύγχρονους δημαγωγούς, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την οικονομική κρίση, μα πάνω απ΄όλα τον φόβο των ανθρώπων, που ελλοχεύει ολοένα και περισσότερο, όσο η μέση τάξη εξαλείφεται, με αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση. Η ιστορία μας έχει διδάξει πως η έλλειψη μόρφωσης και τα βιοποριστικά προβλήματα, προκαλούν έλλειψη, στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης. Απόρροια αυτού, τη δημιουργία εύκολα κατευθυνόμενης μάζας, που παρασύρεται από τα μεγάλα κι εύκολα λόγια.
Η ακμή-άνοδος της ακροδεξίας σε όλον τον κόσμο πρέπει να μας προβληματίζει. Η Ευρώπη νοσεί. Η Ένωση αρνείται να αποδεχθεί πως έχει αποτύχει και μας οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή. Η απάντηση πρέπει να είναι ο Πολιτισμός, οι Τέχνες, η Επικοινωνία, η Φύση. Να γεμίσουν λουλούδια οι κάνες των όπλων, που με περηφάνια γυαλίζουν τα μέλη τη οργάνωσης.
Μέχρι το φινάλε, ο σκηνοθέτης, προσπαθεί να βρει κάτι όμορφο, κάτι καλό, κάτω απ΄αυτά τα αδυσώπητα πρόσωπα. Ό,τι γεννά φανατισμό δεν μπορεί να είναι θεμιτό. Η συνέχεια είναι η βία, που δεν έχει τέλος. Ακόμα και μία εν ψυχρώ δολοφονία δεν είναι ικανή να συγκινήσει, να ευαισθητοποιήσει. Ο αρχηγός, λατρεύεται σαν Θεός, ο λόγος είναι νόμος. Δεν υπάρχει δεύτερος, δεν υπάρχει κάτι πέρα απ΄αυτόν.
Δυστυχώς ο " παράδεισος " έχει πρόβλημα. Δε φαίνεται να υπάρχει ελπίδα για σωτηρία των ψυχών τους. Έχουν χαράξει τον δρόμο τους και μάλιστα είναι περήγανοι, γι΄αυτό. Εθελοτυφλούν; Ίσως ... Οι υπόλοιποι αδιαφορούν. Αθόρυβα, το " τέρας " δυναμώνει, γιγαντώνεται και περιμένει να βρει πρόσφορο έδαφος για την τελική επίθεση επί πτωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου