- Το πρωί της πρώτης Παρασκεύης, ημέρα έναρξης η θερμοκρασία είχε πέσει κάτω από τους μηδέν βαθμούς κελσίου. Ψύχος, γκρίζος ουρανός κι ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο. Δεν μας πτόησε, ούτε στιγμή. Μπουφάν, κασκόλ, κουκούλα και στην ουρά για την τσάντα, το πρόγραμμα και τα πρώτα εισιτήρια. Είχε φτάσει η στιγμή, που περιμέναμε.
- Τελετή έναρξης, παραδοσιακά στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον με προσκλήσεις. Η Ανιές Βαρντά, τιμώμενο πρόσωπο του Φεστιβάλ, με το " Πρόσωπα κι Ιστορίες ", που ήταν μάλιστα υποψήφιο για OSCAR στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ. Ένας ύμνος για το αποτύπωμα, που αφήνουν οι πιο απρόβλεπτες συναντήσεις. Η ομορφιά του εφήμερου στην αιωνιότητα της μνήμης.
- Πάρτυ έναρξης. Το πρώτο ραντεβού με τους φίλους μας. Συναντηθήκαμε, μετά από καιρό. Η φράση " καλό Φεστιβάλ ", σαν ευχή κυριαρχεί. Οπλιζόμαστε με δύναμη, ο ένας με τον άλλον, για ένα πολύ απαιτητικό δεκαήμερο. Aλκοόλ, μουσική και χορός ...
- Ημερολόγια του Όσλο των Μορ Λουσί και Ντανιέλ Σιβάν. Μία μυστική συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών στην πόλη της Νορβηγίας, με φόντο την ειρηνευτική προσπάθεια, ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Η συνέχεια ιστορικά, γνωστή σε όλους μας ... Σιγά σιγά οι αίθουσες γεμίζουν ασφυκτικά, άπαντες αντιλαμβάνονται πως κάτι σημαντικό συμβαίνει στην πόλη. Δε θέλουν να χάσουν την ευκαιρία. Επιδιώκουν να γίνουν μέρος της γιορτής.
- Πρώτο διαμαντάκι την Κυριακή το πρωί. " Becoming Who I Was " από τη Νότια Κορέα. Ξένοι από διάφορες χώρες, κάνουν το μακρινό ταξίδι και δίνουν το παρόν. Μόνο τυχαία, δεν είναι άλλωστε πως το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής, συγκαταλέγεται στα 10 κορυφαία του κοσμου.
- Κι από εκεί στάση για τους " Ψηφιακούς καθαριστές " και συνολική συζήτηση για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και τον τρόπο λειτουργίας τους, με τον Xανς Μπλοκ. Το κοινό όραμα της ανθρωπότητας για ένα παγκόσμιο χωριό, εκφυλίστηκε σε ένα δίκτυο ψευδογεγονότων. Η άνοδος κι η πτώση της ουτοπικής αυτής ιδεολογίας.
- Συνέχεια με κόκκινο χαλί στο Ολύμπιον για την τελετή των 90ων OSCARs. " Τρεις πινακίδες ... " ή " Τhe Shape of Water ", στην κατηγορία της καλύτερης ταίνιας; Το μοναδικό ερώτημα της βραδιάς. Τελικά ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και το παραμυθάκι του, ήταν οι μεγάλοι νικητές, ανατρέποντας τα προγνωστικά.
- Ο σκηνοθέτης του θρυλικού, " Shoah ", Κλοντ Λανζμάν επιστρέφει στη Βόρεια Κορέα και μας εξιστορεί μία προσωπική του εμπειρία, προσπαθώντας να μας καταδείξει πως τίποτα δεν άλλαξε σε αυτήν τη χώρα, τα τελευταία 50 χρόνια. Ο χρόνος απλά έχει σταματήσει. Κάθε πλάνο του ντοκιμαντέρ, μία νίκη ενάντια στην απολυταρχία.
- Ο Σπορέας από το Μεξικό τάραξε τα λιμνάζοντα νέρα. Το να είσαι δάσκαλος αποτελεί λειτούργημα. Μία καθημερινή κατάθεση ψυχής. Η Μελίνα Ελισόντο Μορένο αποθεώνει στο έργο της τη φιλία, τη συνεργασία, τη συντροφικότητα. Πρώτα πρέπει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι και μετά ... επιστήμονες. Μία ταινία, που θα λατρέψει κάθε Έλληνας ...
- Δύο χρόνια μετά τη " Δεύτερη Ευκαιρία ", o Mενέλαος Καραμαγγιώλης επιστρέφει στις φυλακές ανηλίκων και μας περιγράφει μία διττή επιστροφή. Από την μία αυτή στο κελί, κάθε βράδυ, που είναι επίπονη και ψυχοφθόρα κι από την άλλη, την προετοιμασία για την επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο, με αξίες, μόρφωση και πολιτισμό. Ο " χαμένος " χρόνος μετατρέπεται σε μία εποικοδομητική περίοδο.
-Ένα πανέξυπνο, μικρό αγόρι από τη Γάζα, ζει σ’ ένα νοσοκομείο του Ισραήλ εδώ και οχτώ περίπου χρόνια, ανήμπορο να μετακινηθεί εξαιτίας της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας και της κατάστασης της υγείας του. Γνωρίζει την ανατροφή στο άντρο του υποτιθέμενου εχθρού. Ο ίδιος είναι αποφασισμένος να ζήσει και να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Δίπλα του συνεχώς, ο παππούς του. Muhi: Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
-Στα πλαίσια των Βραβείων της Αγοράς, Έλληνες ντοκιμαντεριστές είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με την Μαντλέν Αβραμούση, comissionning director του γαλλικού καναλιού Art Franche.
- Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκαν κι είδαν 20 χρόνια μετά, Nίκος Γραμματικός και Φάτιμα Τζεμπλί Ουαζανί. Παρόντες στο πρώτο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ το 1998, τα " Νυχτολουλούδα " και " Στο σπίτι του πατέρα μου ", αντίστοιχα. Τι συνέβει σε αυτό το μακρύ διάστημα; Πόσο καθοριστική υπήρξε η συνάντησή τους; Οι απαντήσεις που δόθηκαν, ήταν συγκινητικές και γύρισαν τους παλιούς χρόνια πίσω.
- Ολονύχτιος μαραθώνιος μουσικών ντοκιμαντέρ. Μία νέα δράση. Από τις 12 τα Μεσάνυχτα μέχρι τα ξημερώματα. " Strange Powers: Merrit and the Magnetic Fields "-Kethy Fix, Gail O΄Hara (2010), Pulp: A film About Life, Death and Supermarkets-Florian Habicht (2014), Tαξιδιάρα Ψυχή-Αγγελική Αριστομενοπούλου (2010), George Michael:Freedom-David Austin, George Michael (2017), Cobain: Montage of Heck-Brett Morgen (2015). Πανδαισία ακουσμάτων!
- Το ντοκιμαντέρ του Στίβεν Νομούρα Σίμπλε, ήταν ένα απ΄αυτά που συζητήθηκαν πάρα πολύ στο φετινό Φεστιβάλ της Θεσσσαλονίκης. Η δυνάμη ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει τις νόσους της εποχής με μεγάλη δύναμη και διαθέση για δημιουργία. Καθώς γινόμαστε κοινωνοί ενός μουσικού αριστουργήματος εν τη γενέσει του, βλέπουμε τον τρόπο, με τον οποίο ο καλλιτέχνης, " ακούει " το σύμπαν νιώθοντας πως κάθε τέλος, είναι μία νέα αρχή. Μία καθ΄όλα συγκινητική αλληγορία, που καθήλωσε τους θεατές.
- Ο πολυβραβευμένος, Τζον Άλπερτ με το " Η Κούβα κι ο Οπερατέρ ", κάνει μία αναδρομή στην ιστορία της Κούβας, μέσα από την εξέλιξη τριών οικογενειών. Πώς ξεκίνησε το όραμα του Φιντέλ Κάστρο, τι συνέβει μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η επίσκεψη του ηγέτη στην Αμερική και πως φτάσαμε στο σήμερα.
- Ο Σύρος σκηνοθέτης, Ταλάλ Ντερκί, επιστρέφει στη πατρογονική γη. Γίνεται κομμάτι μίας οικογένειας Τζιχαντιστών και παρακολουθεί τη δράση τους, για δύο περίπου χρόνια. Έχει φροντίσει να τους πείσει, πως ασπάζεται την ιδεολογία τους και θέλει να προβάλλει την " καλή " τους πλευρά, όντας πολεμικός ανταποκριτής. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαχητής της ιδέας, παύεις να είσαι άνθρωπος. Δεν έχεις αισθήματα. Δεν πρέπει να κλάψεις. Έχεις γίνει " άντρας ". Έχεις γίνει κτήνος.
- " Εx libris: Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης " του Φρίντρικ Γουάιζμαν, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια, ένα διαδραστικό book crossing event με την ανταλλαγή βιβλίων στην Αποθήκη Γ΄, που άνοιξε για πρώτη φορά στην ιστορία, για λογαριασμό του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
- Τελευταία Κυριακή, πανικός. Το ένα sold οut διαδέχεται το άλλο. Δεν πέφτει καρφίτσα στις αίθουσες, από νωρίς το πρωί, μέχρι και μετά τα Μεσάνυχτα. Τελευταία ευκαιρία για μία κινηματογραφική εμπειρία. Κοινωνία του σπουδαίου γεγονότος. Θα το κουβαλάμε για μία ζωή.
- Τελετή λήξης με το " Σχετικά με τη Νίκαια " του Ζαν Βιγκό (1930). Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης συνδέεται με το αντίστοιχα γαλλικό και συνέχεια με τις απονομές. Μεγάλο Βραβείο, Μέγας Αλέξανδρος για το " Μακρινό γάβγισμα των σκύλων ". Σε ένα χωριό στα σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας, δύο νεαρά αγόρια μεγαλώνουν μαθαίνονας να ζουν παρέα με τον ήχο των εκρήξεων. Oι καρδιές τους χτυπούν πια, πιο δυνατά από τις βόμβες. Δεν μπορούν να σταματήσουν. Είναι όμως ακόμα εκεί.
Πάρτυ, τελευταία συνάντηση κι ευχές για το νέο μας ραντεβού τον Νοέμβριο στα ίδια μέρη, καθώς λίγοι παραμένουμε πιστοί, καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου