Θα ανάψει επιτέλους κανένα ... φουγάρο;

 Είναι λογικό και επόμενο στο 2022 που μόλις ανέτειλε (κι ας φτάσαμε Φλεβάρη), το ζήτημα της πανδημίας αλλά και των προεκτάσεων της να κυριαρχεί -αν όχι να τον μονοπωλεί- τον δημόσιο διάλογο. Λήψη αυστηρών μέτρων αποφυγής της διάδοσης του ιού , ανάγκη αδήριτη ενίσχυσης του επιβαρυμένου Εθνικού Συστήματος Υγείας, δοκιμασία σκληρή των ανθρώπινων σχέσεων και επικοινωνίας στα…χρόνια του COVID-19 και της καραντίνας (για να παραφράσουμε ελαφρώς και τον Γκαρσία Μαρκές) σε συνδυασμό με την οικονομική απίσχναση στην οποία όλη αυτή η έκρυθμη κατάσταση οδηγεί, συνθέτουν το -μάλλον ζοφερό-σκηνικό έλευσης του 2022 και ορίζουν τη θεματολογία των συζητήσεων και αντιπαραθέσεων τόσο στη δημόσια όσο και σε ιδιωτική σφαίρα.

  Με αφορμή το τελευταίο που παρατέθηκε (αλλά φυσικά όχι ήσσονος σημασίας) την οικονομία ανακάλεσα στη μνήμη μου τις προάλλες μια φράση του ... γνωστού και (μη) εξαιρετέου Γ.Καρατζαφέρη ο οποίος παραδόξως  και απρόσμενα, είχε ενίοτε κάποιες  στιγμές ευθυκρισίας. Ο εν λόγω πριν από κάποια χρόνια, είχε πει-σε ελεύθερη απόδοση και αν θυμάμαι καλά από το βήμα της τηλεοπτικής του εκπομπής- το εξής εύστοχο: «καλά όλα αυτά που συζητάμε-τότε τα Μνημόνια είχαν την ..τιμητική τους- πότε όμως θα ανοίξει η κουβέντα για το πως θα ..ανάψει κανένα φουγάρο»; Κοινώς: για το πως θα (ξανα)υπάρξει βιομηχανική παραγωγή στην καθημαγμένη χώρα μας;

 Δεν αργεί η στιγμή ,παρά τις παλινωδίες των κυβερνώντων, που η πανδημία θα τεθεί επιτέλους υπό έλεγχο. Οι εργώδεις προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας καρποφόρησαν και είτε μέσω μαζικού εμβολιασμού είτε μέσω κατάλληλων φαρμακευτικών αγωγών θα περιορίσουν σημαντικά και στο άμεσο μέλλον τον κίνδυνο από τις επιπλοκές του ιού. Κάποιες άλλες όμως επιπλοκές του ιού δείχνουν ακόμη τοξικότερες και φοβάμαι ότι -εν αντιθέσει με τις άλλες - ήρθαν για να μείνουν : ανεργία, ύφεση της οικονομίας, παραγωγικός μαρασμός. 

 Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι αδυναμίες αυτές προϋπήρχαν και ότι απλώς ο ιός τις ανέδειξε περαιτέρω. Μια οικονομία με σαθρή παραγωγική βάση (αλήθεια πόσα ανταγωνιστικά και ποιοτικά made in Greece προϊόντα έχουν απομείνει), παρασιτική και μεταπρατικού χαρακτήρα, με δραματική υστέρηση σε ανάληψη ρίσκου , καινοτομία (μια βόλτα σε κεντρικό δρόμο οποιασδήποτε πόλης και επακολούθως η απαρίθμηση των καταστημάτων καφέ και εστίασης θα απογοητεύσει και τον πλέον αισιόδοξο) και εξωστρεφή προσανατολισμό.

 Είναι προφανές ότι οι προστατευτικοί δασμοί σε συνδυασμό με την- συχνά σκανδαλώδη και με αδιαφανείς όρους - στήριξη των ιδιωτικών επιχειρήσεων με κρατικά χρήματα αποτελούν εδώ και αρκετές δεκαετίες παρελθόν χωρίς επιστροφή. Πλέον κινούμαστε στο ανοιχτό και διόλου ήρεμο πέλαγος του απαιτητικότατου και ανισοβαρούς διεθνούς ανταγωνισμού, οπότε αυτού του είδους η ανάπτυξη (που χαρακτήρισε τη χώρα μας σε προγενέστερες δεκαετίες) δεν υφίσταται. Μια άλλη στρεβλή αλλά ευνοϊκή συνθήκη, αυτή του φθηνού χρήματος που ερχόταν αφειδώς από τις ευρωπαϊκές αγορές, επίσης έχει εδώ και μια δεκαετία εκλείψει και είναι μάλλον απίθανο να επανέλθει σε τέτοια τουλάχιστον μορφή και ένταση.

 Τίθεται λοιπόν επιτακτικά το ζήτημα: πως θα αναπτυχθεί η Έλλαδα; Η  παραγωγή επιστημόνων υψηλού μορφωτικού επιπέδου, αλλά και εξειδίκευσης θεωρώ ότι θα μπορούσε να τοποθετήσει τη χώρα μας στην ατμομηχανή και όχι στο τελευταίο βαγόνι της επερχόμενης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Διαμορφωτή και όχι ακόλουθο των αλματωδών εξελίξεων που αυτή επιφέρει. Η καίριας σημασίας επίσης - από γεωστρατηγικής σκοπιάς - θέση της χώρας μας  θα μπορούσε με τις κατάλληλες υποδομές, να την καταστήσει αξιόλογο κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου με πολλαπλά και χειροπιαστά οφέλη για την οικονομία. Αρκεί το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας να αντιληφθεί, να ’διαβάσει’ τις προκλήσεις των νέων καιρών και να μην αφήσει τις αναπτυξιακές ευκαιρίες να περάσουν ανεκμετάλλευτες.  Για να δούμε ...

ΥΓ 1 Καλή και ευτυχισμένη χρονιά, θα τα λέμε απ΄αυτή εδώ τη στήλη! Με Υγεία πάνω από όλα. Τώρα καταλάβαμε όλοι λίγο παραπάνω την ανεκτίμητη αξία της

ΥΓ 2  Άκρως ανησυχητικό αν ο Γ.Καρατζαφέρης αποδεικνύεται άνθρωπος με διορατικότητα οξύτερο πολιτικό αισθητήριο σε σχέση με τους εκάστοτε κυβερνώντες.

ΥΓ 3 Σαφώς  είναι μείζον ζήτημα: το πλεόνασμα από την ανάπτυξη που θα υπάρξει(;) να διαμοιραστεί δίκαια και να διαχυθεί όσο το δυνατόν δικαιότερα στο σύνολο της κοινωνίας αφενός αλλά και με μέριμνα για το μέλλον αφετέρου. Όλα στην ώρα τους όμως…

YΓ 4   Αν πιστεύω ότι σημερινή Κυβέρνηση μπορεί να υλοποιήσει τις βαθιές τομές που απαιτούνται ώστε η χώρα να βαδίσει σε ράγες ανάπτυξης; Θα χαρώ να διαψευστώ ,αλλά νομίζω ότι η Ιστορία έχει δείξει πως - παρά τα ατοπήματα στα οποία υπέπεσαν και την ανεπάρκεια την οποία συχνά επέδειξαν - μόνο οι κυβερνήσεις με προοδευτικό πρόσημο, της ευρείας Δημοκρατικής παράταξης, έδειξαν βούληση αλλά και ικανότητα να κινήσουν τον τροχό προς τα μπρος!

Ζήσης Μπούρτζος