ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ : ΜΙΑ..ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ ΣΧΕΣΗ

 

Στις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου αιώνα κυριάρχησε ένας - στο όνομα της κάλυψης αυξημένων και επιτακτικών στεγαστικών αναγκών - ανορθολογικός και άναρχος τρόπος δόμησης για τις ελληνικές μεγαλουπόλεις. Το στρεβλό αυτό πρότυπο δυστυχώς αναπαράγεται έως σήμερα.  Υπακούοντας στον κανόνα αυτόν -θα έλεγε κανείς αποτελώντας (φεύ)..και χαρακτηριστικό παράδειγμα- η Θεσσαλονίκη πόρρω απέχει από το να θεωρηθεί πόλη που προσφέρει υψηλό βιοτικό επίπεδο στους πολίτες και επισκέπτες της.

   Είναι προφανές ότι η (συχνά κραυγαλέα) ανεπάρκεια σε πράσινο ,συνδυαστικά με τους  (στην καλύτερη περίπτωση) δυσεύρετους ανοιχτούς χώρους ,επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των πολιτών της Θεσσαλονίκης και επιφέρει πλήγμα καίριο στην περιβαλλοντική ισορροπία. Αν στο ακανθώδες αυτό πρόβλημα προστεθεί και η κατά κανόνα ελλιπής ή προβληματική αποκομιδή απορριμμάτων, αντιλαμβάνεται κανείς τις διαστάσεις που λαμβάνει το νοσηρό αυτό φαινόμενο της οικολογικής υποβάθμισης.

    Τα οφέλη από την ύπαρξη χώρων πρασίνου και αναψυχής πολλαπλά και διαπιστωμένα : η θερμοκρασία διατηρείται σε ανεκτά επίπεδα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (δημιουργία μικροκλίματος), ο συχνά ενοχλητικός ήχος που παράγεται από διάφορες αιτίες μονώνεται ,παρέχεται η ευκαιρία  για χαλάρωση και προσωρινή απόδραση  από τους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής ,ενώ (ιδίως σε ότι αφορά στα πάρκα) προσφέρονται δυνατότητες  για κοινωνικοποίηση και διαφυγή από το απρόσωπο στοιχείο που επικρατεί στις σύγχρονες μεγάλες  πόλεις. Θα μπορούσε κάλλιστα κανείς να προσθέσει και την προοπτική άθλησης και σωματικής ευεξίας.

   -Συνεπώς τι μπορεί να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή? Κατά τη γνώμη του γράφοντος πολλά , αρκεί να υπάρξει η απαιτούμενη βούληση από την πλευρά της Πολιτείας και των αρμόδιων δημοτικών αρχών. 

    Αναβάθμιση και φροντίδα των παραμελημένων ήδη υπαρχόντων χώρων πρασίνου του πολεοδομικού συγκροτήματος. Εκτεταμένη δενδροφύτευση ( η οποία να συνάδει με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες της Ελλάδας) σε πλατείες και κεντρικές οδούς. Κατεδάφιση ακατοίκητων κτιρίων -κτισμάτων (αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία η  δυσχέρεια στην εφαρμογή αυτού του μέτρο) και μετατροπή τους σε χώρους παιχνιδιού και αναψυχής για τη νεολαία αλλά και γενικότερα των κατοίκων της περιοχής.

     Ακόμη, εξαιρετικά χρήσιμη θα μπορούσε να αποβεί η δημιουργία των λεγόμενων ‘’πάρκων τσέπης’’. Πρόκειται για χώρους πρασίνου περιορισμένης μεν κλίμακας, οι οποίοι όμως μπορούν να αξιοποιηθούν για τέλεση καλλιτεχνικών δρωμένων αλλά και αθλητικών δραστηριοτήτων· κυρίως όμως για την αλληλεπίδραση μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς . Επιβάλλεται και η θέσπιση σχετικών κινήτρων  ώστε στις διάφορες περιοχές να τοποθετήσουν φυτά στα μπαλκόνια και τις ταράτσες των σπιτιών .

ΥΓ 1 : Τα παραπάνω συνέβησαν και άλλαξαν οριστικά και εντυπωσιακά την όψη πόλεων (σε εξωτερικό αλλά και εντός συνόρων) οι οποίες στερούνται των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που παρουσιάζει η Θεσσαλονίκη με την σπουδαία γεωγραφική θέση! Αντιλαμβάνεται κανείς την πολυεπίπεδη εκτόξευση της πόλεως μας εάν υπάρξει η ανάλογη προσπάθεια!

ΥΓ 2 : Καθοριστικής σημασίας κρίνεται και η ευαισθητοποίηση των πολιτών προς την κατεύθυνση αυτήν (μέσω δημοτικών συνελεύσεων και συγκρότησης των ανάλογων κινήσεων και συλλόγων) αλλά και η απόκτηση ουσιαστικών γνώσεων σχετικά με το περιβάλλον και την οικολογία ήδη από τις κατώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

ΥΓ 3: Φυσικά το πράσινο δεν αποτελεί το μοναδικό περιβαλλοντικό ζήτημα της Θεσσαλονίκης!! Θα επανέλθουμε...

Ζήσης Μπούρτζος