Μετά από 16 χρόνια η Άνγκελα Μέρκελ αποχωρεί από την ηγεσία της Γερμανίας και ζητούμενο είναι ποιος θα είναι ο επόμενος καγκελάριος. H εκλογική μάχη της 26ης Σεπτεμβρίου έχει σημάνει συναγερμό και οι εξελίξεις αναμένονται με τεράστιο ενδιαφέρον στην ήπειρό μας κι όχι μόνο. Σε μία εποχή που η Ευρώπη μοιάζει να απομονώνεται ολοένα και περισσότερο, ειδικά μετά τη συμφωνία (AUKUS) μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών-Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας απέναντι στην Κίνα, ο επόμενος ηγέτης καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ισχυρή οικονομία, αλλά και το περιβάλλον, τις συνέπειες της πανδημίας και τους νέους.
Χθες είχαμε την τρίτη και τελευταία τηλεμαχία μεταξύ των τριών υποψηφίων για το χρίσμα. Στην Ελλάδα μπορεί να αποτελεί απαγορευμένη λέξη για τον νυν πρωθυπουργό και την παρούσα κυβέρνηση, ωστόσο στη Γερμανία υπήρξαν τρεις κατατοπιστικοί γύροι που φέρνουν φαβορί, σε συνδυασμό και με τις δημοσκοπήσεις, τον υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών, Όλαφ Σολτς. Όλα δείχνουν πως πάμε για μία αλλαγή με τους Χριστιανοδημοκράτες να παραδίδουν σκυτάλη και τον 'Αρμιν Λάσετ (διάδοχο της Μέρκελ) να αποτελεί έναν μεταβατικό ηγέτη για την παράταξή του. Την ίδια ώρα η Μπέρμποκ φέρνει τους Πράσινους πολύ ψηλά, όμως έχει υποχωρήσει σταδιακά, καθώς κάποια στιγμή δινόταν ακόμα και φαβορί τη νίκη. Μπορούμε να μιλήσουμε για έναν προοδευτικό συνασπισμό;
Μεγάλη κουβέντα. Το 2017 η εξάμηνη καθυστέρηση στον σχηματισμό κυβέρνησης είχε μεγάλο αντίκτυπο τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την πατρίδα μας την Ελλάδα. Τώρα το τελευταίο που θέλουμε μία ανάλογη αβεβαιότητα και καθυστέρηση. To SPD είναι το φαβορί όπως αναφέραμε και παραπάνω. Προφανώς στην κυβέρνηση θα μπουν κι οι Πράσινοι. Κόκκινο και Πράσινο επομένως. Πάμε να δούμε αν υπάρχουν περιθώρια για τρίτο πόλο; Η Αριστερά (Die Linke) πήρε ένα ποσοστό λίγο πάνω από 9% το 2017. Τώρα οι δημοσκοπήσεις τη δίνουν μεταξύ 6-8%. Υπάρχει λογική, καθώς είχαμε σαφή μετατόπιση προς τους Πράσινους. Η κλιματική αλλαγή κι οι καταστροφικές πλημμύρες δημιούργησαν ένα τεράστιο ρεύμα υπέρ τους. Πιθανός εταίρος μπορεί να είναι οι Φιλελεύθεροι (FDP) που μοιάζουν πιο ώριμοι απ΄ότι στο πρόσφατο παρελθόν.
Επομένως δεν αποκλείω τελικά μία ατζέντα που θα μοιάζει με αυτή του Τζο Μπάιντεν που εκ των πραγμάτων το εσωτερικό του κόμματός του (Σάντερς) τον "τραβάει" προς τα "αριστερά" (πάντα για τα δεδομένα των ΗΠΑ κι αντίστοιχα της Γερμανίας). Στο εσωτερικό ήδη προαναγγέλθηκε αύξηση του κατώτατου μισθού, ο Σολτς φαίνεται να υιοθετεί μία κοινωνική ατζέντα (υγεία, παιδεία), να αντιλαμβάνεται ότι κατά το διάστημα της υγειονομικής κρίσης οι ανισότητες έγιναν πιο ευκρινείς και να αφουγκράζεται τον σφυγμό της πλειοψηφίας. Δεν είναι τυχαίο πως στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αποδίδονται οι τίτλοι του πιο πειστικού και πιο καταρτισμένου, ενώ η Μπέρμποκ κερδίζει αντίστοιχα τον τίτλο της πιο συμπαθούς.
Στα αρνητικά αξίζει να σημειώσουμε την άνοδο της Ακροδεξιάς (υπολογίζεται ενδεχομένως ακόμα και στο 15%). Περιμένουμε επομένως με αγωνία να δούμε που θα φτάσει το AfD. Η συμμετοχή αναμένεται να είναι αυξημένη σε σύγκριση με προηγούμενες ομοσπονδιακές εκλογές. Οι νέοι θα είναι στις κάλπες. Αυτό είναι το μήνυμα που δίνουν σε κάθε ευκαιρία. Αυτή η επαγρύπνηση θεωρώ πως θα προκαλέσει αλυσιδωτές εξελίξεις, καθώς έπονται κι οι εκλογές στη Γαλλία την προσεχή Άνοιξη. Σε μία εποχή που οι αποστάσεις μοιάζουν να μεγαλώνουν, η Ευρώπη οφείλει να αποφασίσει προς τα ποια κατεύθυνση θα πορευτεί κι αν τελικά θα κατακερματιστεί.
Τηρουμένων των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών θεωρώ θετική εξέλιξη την πιθανή εκλογή του Σολτς και μία συνεργασία με τους Πράσινους δίχως να περιμένω θαύματα από την μία ημέρα στην άλλη και κοσμογονία. Η Σοσιαλδημοκρατία φαντάζει να επιστρέφει στην Ευρώπη. Οι Σκανδιναβικές χώρες έδειξαν τον δρόμο, οι δύο χώρες της Ιβηρικής (Ισπανία, Πορτογαλία) είναι επίσης στις ίδιες ράγες, ίσως ήρθε η στιγμή κι η μεγάλη δύναμη να ευθυγραμμιστεί με το ρεύμα της εποχής. Και ποιος ξέρει μπορεί να πλησιάζει κι η σειρά της ταλαιπωρημένης Ελλάδας;
πρώτη δημοσίευση parallaxi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου