Καρδιά Bουνό

Η έκφραση "μεγάλη καρδιά" είχε από την αρχαιότητα θετική σημασία. Έκρυβε μέσα της αλληλεγγύη, βοήθεια, φιλότιμο, υπομονή και ανιδιοτελή διάθεση προσφοράς. Κάτι ανάλογο συναντάμε στην ταινία, "Virgin Mountain"(2015) του Ντράγκουρ Κάρι από την Ισλανδία. Μία μικρή, αλλά ανερχόμενη χώρα της Ευρώπης που μας πρόσφερε τα τελευταία χρόνια έργα όπως το "Κάτω από το δέντρο", το "Winter Brothers" και φέτος το "Μια λευκή, λευκή ημέρα", που κέρδισαν αρκετά βραβεία σε Φεστιβάλ του κόσμου.

Στον κεντρικό ρόλο συναντάμε έναν υπέρβαρο, μοναχικό σαραντάρη. Δεν έχει καταφέρει ακόμα να απογαλακτιστεί από την μητέρα του. Εργάζεται στο αεροδρόμιο, στον τομέα των αποσκευών και με όσα χρήματα κερδίζει επιλέγει να αγοράσει παιχνίδια. Στην πλούσια γκάμα του συναντάς από στρατιωτάκια μέχρι τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα. Μοιάζει με συμπλεγματική προσωπικότητα, είναι όμως στην πραγματικότητα ένας αγαθός "μπέμπης" ΧΧL. Παίζει σαν μικρό παιδί. Καταστρώνει στρατηγικές, νιώθει πως τιμά την πατρίδα. Σύντομα όμως ο σύντροφος της μάνας έρχεται να τον ταράξει: "Μήπως πρέπει να ασχοληθείς με τις μάχες της ζωής"; Διαλύει το σύννεφο στο οποίο ταξιδεύει ο Φούσι.

Η κοινωνικοποίηση είναι μία δύσκολη διαδικασία, ειδικά αν αυτή δε συμβεί στην κατάλληλη ηλικία.  Ο πρωταγωνιστής θα υποστεί ένα πολυεπίπεδο μπούλινγκ. Έχει μάθει να αντέχει, να υπομένει, να σκύβει το κεφάλι και να αποχωρεί. "Η ανάμνηση είναι σαν τατουάζ στη ψυχή". Ο καιρός επιτείνει το ψυχολογικό αδιέξοδο, επηρεάζει τη διάθεση. Κι εκεί που μοιάζει καταδικασμένος σε μία μίζερη ζωή, έρχονται τα μαθήματα χορού να χρωματίσουν την καθημερινότητά του, καθώς εκεί θα γνωρίσει τη Σιοφν. Σύντομα θα έρθουν κοντά. Κάτι τους ενώνει. Υπό τους ήχους του "Islands in the Stream" της Dolly Parton το φλερτ κορυφώνεται.

Είναι όμως κάποιοι άνθρωποι που όσο κι αν θέλουν να αγιάσουν τους κυνηγάει η ατυχία. Η μόνη γυναίκα που του τράβηξε την προσοχή είναι μία ακραία κυκλοθυμική προσωπικότητα. Πάσχει από νόσους της ψυχής, όπως η κατάθλιψη. "Να κοιτάς τη δουλειά σου". Ο ίδιος πάντα πρόθυμος να προσφέρει με κατανόηση, με αυταπάρνηση. Θα την αντικαταστήσει για ένα διάστημα ακόμα και στην εργασία της. Μετά από κάθε μπόρα βγαίνει το ουράνιο τόξο και ξανά τα ίδια σε έναν αέναο κύκλο. Ήξεις αφήξεις. Ο Φούσι κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο. Κρατάει ακόμα ...

Ο Γκούναρ Γιόνσον είναι εξαιρετικός. Μου φέρνει στο μυαλό έναν άλλο "Γίγαντά", αυτόν του Johannes Nyholm. Αληθινός αγωνιστής. Δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πρόταση-πρόκληση. "Όταν έρθει η ώρα". Ακόμα και στο πάρτυ ενός φίλου το μυαλό του ταξιδεύει κάπου αλλού. Αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα. Πακετάρει, ξεκινάει, φτάνει, ξεφορτώνει. Ανεβαίνει και εισπράττει την απόλυτη αχαριστία με μόλις τρεις λέξεις. Μία σκηνή ανάλογη της επικής στον Daniel Blake, που ακούγεται η πρωταγωνίστρια να λέει στον Ντάνιελ πως δεν αντέχει άλλη αγάπη. Αυτός είναι ο κόσμος.

Δεν μένει πια χρόνος μετά από μία τόσο έντονη περιπέτεια. Μία τεράστια δοκιμασία κατά την οποία ξεπέρασε τα όρια. Δε θα φωνάξει, δεν θα τρελαθεί. Σφίγγει τη γροθιά κι αποφασίζει πολύ πιο ώριμος μία επανεκκίνηση. Ακολουθεί τον δύσκολο δρόμο. Έχει έρθει η ώρα για μία νέα ζωή. Έχει πια "ενηλικιωθεί". Έχει νικήσει τους φόβους του. Ως μοναδική ανάμνηση κρατάει τις ώρες που πέρασε με την πραγματική (μικρή του) φίλη. Δίνει ξανά ραντεβού στο αεροδρόμιο, στο μέρος που δούλεψε για χρόνια. Αυτή τη φορά όμως το δρομολόγιο δεν έχει επιστροφή. Η κάμερα ξεμακραίνει, το ταξίδι ξεκινά ...