Νύχτες Πρεμιέρας: Η Τελετή των Οστών

 Αναζήτηση ταυτότητας, επιδίωξη ελευθερίας 

 Η πρώτη μας στάση στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 28ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών έγινε στην «Τελετή των Οστών» της Μισέλ Γκάρζα Σερβέρα. Η Μεξικανή δημιουργός διαπλέκει την πραγματικότητα με την παράδοση της πατρίδας της και δημιουργεί μία ταινία με έντονο το στοιχείο του τρόμου. H ουσία όμως της αφήγησης ξεπερνάει τα προφανή και αγγίζει τα ευαίσθητα όρια της αυτοδιάθεσης του σώματος πέρα από τις κοινωνικές επιταγές. Δύο βραβεύσεις ειδικού βάρους στην Τριμπέκα για το Καλύτερο Αφηγηματικό Ντεμπούτο και το Βραβείο "Νόρα Έφρον". 

 

 Με ένα τελετουργικό που παραπέμπει σε άλλες εποχές ξεκινάει το ξεδίπλωμα της πλοκής. Σύντομα η Bερόνικα επιστρέφει στη συμβατική της ζωής. Η εγκυμοσύνη της μετά από επίμονες προσπάθειές της με τον σύζυγό της Ραούλ έρχεται ως δώρο Θεού. Εκεί που όλα μοιάζουν να κυλούν ομαλά, έρχεται το υπερφυσικό στοιχείο εμπλουτισμένο από τις λαϊκές δοξασίες να δημιουργήσει ένα σκηνικό ανασφάλειας και φόβου. Τη συγκεκριμένη πτυχή της καθημερινότητας, ωστόσο βιώνει τραγικά μονάχα η πρωταγωνίστριά μας. Όσοι είναι δίπλα της βλέπουν μόνο τον αντίκτυπο στη συμπεριφορά της και τη θεωρούν επιεικώς παρανοϊκή.

 

 Η ίδια όμως γνωρίζει το μυστικό της. Παλεύει με τους δαίμονες της, αποφασισμένη να φτάσει ως το τέρμα. Η γέννηση του μωρού θα αποτελέσει λύτρωση για τη ψυχή της, σαν το τέλος μίας αποστολής που οφείλει να φέρει σε πέρας για να συνεχίσει τη ζωή της όπως επιθυμεί. Ο σπασμένος καθρέφτης προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν. Προσπαθεί να ορθοποδήσει, αλλά κάτι βαθιά εσωτερικό δεν την αφήνει. Είναι υποχρεωμένη να βιώνει έναν συνεχή εφιάλτη με απροσδόκητες συνέπειες. Συγκρούσεις, λάθη, πάθη αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια του σκηνικού του δράματος που ξετυλίγεται στην μεγάλη οθόνη.

 

 Μοναδική της παρηγοριά η Οκτάβια. Ο ρόλος της ακόμα και στην τελευταία σκηνή δε θα αποσαφηνιστεί. Νοιάζεται κι αγαπάει πραγματικά τη Βέρο. Προσπαθεί να αντιληφθεί τον κόσμο της, ωστόσο αυτή η υπόθεση μόνο εύκολη δεν είναι. Η Sonia Couoh ως ακρογωνιαίος λίθος της εξέλιξης της υπόθεσης κερδίζει τις εντυπώσεις με το ερμηνευτικό της κρεσέντο, που σε αρκετές εκφάνσεις του σοκάρει. Το μέλλον μοιάζει να της ανήκει. Αναπτύσσεται ένας τόσο καταπιεσμένος χαρακτήρας που πονά υπόκωφα και κραυγάζει τόσο δυνατά, υπερηχητικά και η απόγνωσή της δεν μπορεί να φτάσει στο περιβάλλον της και τους ανθρώπους που την περιτριγυρίζουν.

 

 Με το σχήμα του κύκλου ολοκληρώνεται μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής διοργάνωσης, που η αίσθησή μου είναι πως σύντομα θα πάρει διανομή για τους κινηματογράφους. Ένα δαιδαλώδες τοπίο που θα ξεκαθαρίσει μονάχα αφού έρθει η τελική σεκάνς, που συνοδεύεται από μία απόφαση ρίσκου, αλλά ταυτόχρονα αναγκαία για να υπάρξει μέλλον. Σε κάθε άλλη περίπτωση η Βέρο θα ήταν καταδικασμένη σε έναν αργό, επώδυνο θάνατο που θα της ράγιζε τα κόκκαλα ένα ένα μέχρι να μην μπορεί πια να πατήσει στα πόδια της.