Eνδημικός ο ιός, αλλά ...

 Διάβασα στον τύπο της Κυριακής πως ο ιός στην Πορτογαλία γίνεται ενδημικός κι οι κάτοικοι της χώρας της Ιβηρικής παίρνουν ουσιαστικά τις ζωές τους πίσω. Νωρίτερα στη Σκανδιναβία είχαν τελειώσει σε μεγάλο βαθμό με αυτόν τον ανεπιθύμητο επισκέπτη. Αυτομάτως μέσα μου έγινε η σύγκριση με την Ελλάδα. Αν θέλεις να αντικρύσεις την αλήθεια κατάματα είναι καλύτερο να ενημερώνεσαι από διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Η προσπάθεια της κυβέρνησης για την οικοδόμηση ενός τείχους ανοσίας έπεσε στο κενό. Μόνο τυχαίες δεν είναι αλλαγές από τον πρωθυπουργό, καθώς άλλαξαν όλα τα πρόσωπα που ασχολήθηκαν με το κομμάτι της πανδημίας από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι τον Μάιο του 2021.

Όσο ο συνδυασμός φαρμάκων καθυστερεί, μοναδικό μας όπλο απέναντι στον ιό είναι το εμβόλιο. Παρατηρούμε ωστόσο ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να εναντιώνεται σε αυτή την επιλογή - μονόδρομο. Όταν οι χώρες που ανέφερα στον πρόλογο έχουν εμβολιάσει τον ενήλικο πληθυσμό τους τουλάχιστον με μία δόση
κατά 90% και παραπάνω, εμείς παλεύουμε με ποσοστά που μετά βίας ξεπερνούν το 60%. Κάτι γίνεται λάθος είναι προφανές. Η κυβέρνηση αδυνατεί να πείσει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης για την αναγκαιότητα - ορθότητα του εγχειρήματος. Μάλιστα πολλοί από αυτούς που δεν εμβολιάζονται είναι παραδοσιακά ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και τη στήριξαν στις εκλογές του 2019. Τώρα απομακρύνονται ...

Έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων που είναι στην κατηγορία των αρνητών. Τους "αντιεμβολιαστές" κι αυτούς που φοβούνται ακόμα και σήμερα περισσότερο το "τρύπημα" από το να νοσήσουν. Ολόκληρη αυτή η διαδικασία βγάζει στο φως παθογένειες ετών των συμπολιτών μας. Μία απ΄αυτές αφορά τη μη τήρησης της πρόληψης. Είχαμε καταλήξει πριν την πανδημία να είμαστε χώρα του θεραπεύειν κι όχι του προλαμβάνειν. Επίσης βλέπουμε πως οι πρωταγωνιστές στο κίνημα ενάντια στα εμβόλια είναι κοινοί με αυτούς που το 2018 σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης (κι όχι μόνο) για το Μακεδονικό. Φυσικά και τότε δε γνώριζαν τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, αλλά είχαν μάθει να μισούν.

Το ζητούμενο είναι τι κάνει η κυβέρνηση που βρίσκεται με δεμένα τα χέρια. Οι αριθμοί δείχνουν με σαφήνεια lockdown. Το ταμείο όμως δεν μπορεί να υποστηρίξει αποζημιώσεις. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης. Την μία εβδομάδα έκλεισε η μουσική κι η εστίαση κατέβαζε ρολά στη μία το βράδυ και την επόμενη άνοιξαν τα πάντα, με υποσημείωση για εμβολιασμένους (κάπως έπρεπε να επιβραβευτούν για το αυτονόητο!). Ένα δεύτερο γεγονός που επίσης με προβληματίζει είναι το γεγονός, ότι απαγορεύτηκαν οι παρελάσεις σε όλους τους γειτονικούς νομούς και θα γίνει μόνο η μεγάλη στρατιωτική στην πόλη μας για μία ώρα. Το ενδεχόμενο της κινητικότητας μάλλον δεν το σκέφτηκε κανείς.

Σε συνδυασμό και με τις εικόνες που συνόδευσαν τον εορτασμό του Πολιούχου, Αγίου Δημητρίου με τους πιστούς να βγάζουν τις μάσκες και να φιλούν τις εικόνες, ο προβληματισμός επιτείνεται. Από την άλλη μεριά ο κ. Γεωργιάδης στα κανάλια δεν αφήνει περιθώρια. Θεωρεί πως όλα έχουν γίνει στην εντέλεια κι απλά κάποιοι δεν μπορούν να πειθαρχήσουν. Αποκλείει μάλιστα νέα διακοπή των δραστηριοτήτων. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς στην πατρίδα μας ο ιός γίνεται ενδημικός δίχως να έχει υπάρξει η ανάλογη υποδομή και προεργασία. Οδηγούμαστε μαθηματικά σε "εκατόμβες νεκρών". 63 έγραψε η τελευταία ανακοίνωση κι ακόμα δεν μπήκε ο Νοέμβρης.

Αυτή είναι η εικόνα της ημέρας κι η επόμενη προβλέπεται δυσοίωνη με βάση τα όσα γνωρίζουμε από την ως τώρα εμπειρία μας. Η "επιχείρηση ελευθερία" απέτυχε. Θέλουμε να συγκριθούμε με την Ευρώπη, να δείξουμε πως μπορούμε κι εμείς επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας, αλλά δεν κάναμε ως σύνολο το ελάχιστο χρέος μας για εμάς τους ίδιους και τον διπλανό μας. Η πανδημία δε χωράει εγωισμούς. Ο ιός δεν έχει λογική να συγχωρεί. Αναζητεί απλά τον ξενιστή. Οι πιο αδύναμοι θα επιβιώσουν. Τα δεδομένα είναι απτά. Ναι θα ζήσουμε μαζί του, θα συνεχίσουμε να προσέχουμε, αλλά ας κάνουμε πρώτα ένα βήμα για το κοινό καλό.

πρώτη δημοσίευση ROSA