Το 2019 εγκαινίαζα μία νέα στήλη σε περιοδικό της Θεσσαλονίκης, σήμερα περίπου δύο χρόνια μετά χαίρομαι που αποτελώ μέλος της οικογένειας του Rosa. Η απόφασή μου να είμαι εδώ είναι απόλυτα συνειδητή μετά από πολλή - ώριμη σκέψη και με βάση τα δεδομένα της εποχής. Ξεκινούσα λοιπόν τότε γράφοντας πως "δε θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό" με αφορμή την ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου που μόλις είχα παρακολουθήσει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Θέλησα τότε να δώσω μία προέκταση της Τέχνης μακριά από την λατρεμένη μου μεγάλη οθόνη μέσα στην κοινωνία.
Σήμερα μετά από σχεδόν δύο χρόνια σε "κατάσταση πολιορκίας" - πανδημίας αντιλαμβάνομαι πως μία κόπωση κυριαρχεί γύρω μας. Άνθρωποι που έχασαν ΑΔΙΚΑ από το 2012 μέχρι και το 2015 τη γη κάτω από τα πόδια τους αγωνιστήκαν, πίστεψαν σε μία μεγάλη ανατροπή, αλλά επιβιώνουν έχοντας την πικρή γεύση της ήττας. Το γεγονός αυτό δεν τους επιτρέπει να ανασυνταχθούν και να διεκδικήσουν. Η συνολική ευρωπαϊκή πολιτική εκείνου του καλοκαιριού είχε ως στόχο ακριβώς κι αυτήν την παραίτηση του συνόλου. Οι Έλληνες ύψωσαν το ανάστημά τους, ανέτρεψαν μέσω δημοκρατικών διαδικασιών μία κυβέρνηση που ένιωθε άτρωτη μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2014 και τελικά αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν και να αξιώσουν το ελάχιστο με βάση το που είχε τοποθετηθεί ο πήχης.
Το καλοκαίρι του 2019 όμως επιστρέψαμε oυσιαστικά στον Ιανουάριο του 2015 και μέσα σε μία τετραετία ξεχάσαμε όσα είχαν προηγηθεί. Αυτό αποφάσισε και πάλι η πλειοψηφία όσων πήγαν στις κάλπες. Μόνο που αυτή τη φορά τα αντανακλαστικά αντίστασης - αντίδρασης είχαν εξαντληθεί. Η "κανονικότητα επέστρεψε". Η υγειονομική κρίση ήρθε ως "ταφόπλακα" των αγώνων. Με αυτό ακριβώς το πρόσχημα πέρασαν νομοσχέδια που υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον των νέων κυρίως ανθρώπων. Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμός βιώνουν δύσκολες στιγμές. Οι "πολλοί" έρχονται αντιμέτωποι εκ νέου με μία νέα κρίση που καθημερινά αντικατοπτρίζεται στα είδη πρώτης ανάγκης. Το χρέος διογκώνεται ξανά επικίνδυνα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Πολύ πιθανό ... Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Έχουμε απομακρυνθεί πάρα πολύ από την ΟΥΤΟΠΙΑ του Ιουνίου του 2015 και πρέπει να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα και τις εξελίξεις που τρέχουν χωρίς εμάς και μάλλον εναντίον μας. Η παθητική στάση κι η απόρριψη ενασχόλησης δεν μας ωφελεί. Χάθηκε η επαφή θεωρώ σε μεγάλο βαθμό με τις διαμορφωθείσες ισορροπίες εντός κι εκτός συνόρων. Μείναμε στα ανεξίτηλα τραύματά μας. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος, είναι όμως ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Oι νέοι στην Αμερική παρακολουθούν μετά από χρόνια τη σειρά "Sopranos". Εκεί οι πρωταγωνιστές μοιάζουν να μιλούν για την εποχή μας και το φαινόμενο που αναπτύσσω στις παραπάνω σειρές.
Από τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και τους πανηγυρισμούς για την αύξηση των φοιτητών στα ιδιωτικά κολέγια έναντι του δημοσίου πανεπιστημίου, από τις ΜΗ προσλήψεις στον τομέα της υγείας, από το νέο ασφαλιστικό μέχρι το πιστολίδι, τις εν ψυχρώ δολοφονίες στο κέντρο των Αθηνών, το "ξέπλυμα" καταδικασμένων και τους "γυναικωνίτες" στις παρελάσεις ουδείς εκπλήσσεται και κανείς δε "σοκάρεται" πια. Σε μία σπουδαία ταινία από το Ιράν (There is no Evil), τα νεαρά αγόρια ακούγονται να λένε, "έτσι είναι ο νόμος". Μία ανάλογη αποδοχή υπάρχει και στην πατρίδα μας. Μένουν οι νέοι να προσπαθούν (άφαντοι για ΜΜΕ), αλλά κάπου στην πορεία χάνονται κι αυτοί δίχως πυξίδα. Οι περισσότεροι για να είμαστε ειλικρινείς καταλήγουν στο εξωτερικό.
Αυτός ο "πολιτισμός" μας λείπει. Φυσικά δε γίνεται μία μεσογειακή χώρα να γίνει από την μία ημέρα στην άλλη σκανδιναβική, αλλά ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η χαρά για την επιτυχία του, η καλή κουβέντα αποτελούν θεμελιώδεις αρχές στο αξιακό μου σύστημα. Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο "μίσους" για να καλύψουμε τα δικά μας εσωτερικά κενά. Αρκετοί θέλουν απλά να βρουν αυτόν που "φταίει". Είναι ο πρόσφυγας, o oπαδός της αντίπαλης ομάδας, ένας πολιτικός, ο γείτονας; Σίγουρα όμως όχι εμείς οι ίδιοι. Ο φαύλος αυτός κύκλος συνεχίζεται και μας οδηγεί στην καταστροφή, καθώς δεν υπάρχει καθαρό μυαλό και επίγνωση των προβλημάτων.
Καλή μας αρχή, σύντομα το επόμενο μας ραντεβού σε αυτήν εδώ τη στήλη!
πρώτη δημοσίευση ROSA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου