ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ : ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

 

Γράφει ο Ζήσης Μπούρτζος

 Αποτελεί κατά γενική ομολογία ανάγκη αδήριτη η αποκέντρωση και η αντιστροφή της (δυστυχώς συνεχιζόμενης αν όχι κι εντεινόμενης…) εγκατάλειψης της υπαίθρου! Αίτημα ,η ορθολογική υλοποίηση του οποίου συνιστά πρόκληση όσο και στοίχημα για τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες και διεκδικούν τη ψήφο μας στις προσεχείς εκλογές.

    Η υπερσυγκέντρωση οικονομικής ισχύος και (κατ’επέκταση ευκαιριών και επιλογών μόρφωσης και κοινωνικής ανέλιξης) στο Λεκανοπέδιο, δημιουργεί όρους στρεβλής και ανισομετρικής ανάπτυξης και διαχρονικά επιμένει.. παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (που όμως ίσως υστερούσαν σε οργάνωση, ενώ δεν έτυχαν και της αποδοχής του κόσμου, τουλάχιστον σύμφωνα με τις αρχικές προσδοκίες).

   Η εγκατάλειψη και ο μαρασμός της υπαίθρου (συμπεριλαμβανομένων και των μικρών-μεσαίων αστικών Κέντρων), απότοκο και της μετεμφυλιοπολεμικής πολιτικής συσσώρευσης πληθυσμών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για καλύτερο έλεγχο της κατάστασης από τις αυταρχικές Κυβερνήσεις των δεκαετιών του 40, 50’ αλλά και αρχών του  60’, ασφαλώς και δεν αναχαιτίζεται με αθρόα ίδρυση Σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή στρατοπέδων (προς τέρψη της εκλογικής πελατείας της κάθε επαρχιακής περιοχής και άντληση βραχυπρόθεσμων εκλογικών οφελών-μεμονωμένων πολιτευτών αλλά και ευρύτερα κομματικών σχηματισμών).

  Προϋποθέτει αντιθέτως, μακρόπνοο και βιώσιμο σχεδιασμό, ο οποίος θα περιλαμβάνει ακροθιγώς την παροχή κινήτρων (φορολογικών και όχι μόνο) για ίδρυση ή μετεγκατάσταση καινοτόμων και εξωστρεφών επιχειρήσεων, τη διεύρυνση του επιστημονικού υποβάθρου (απόκτηση δεξιοτήτων από γεωπόνους, κατοίκους κλπ.) σχετικά με την ανάπτυξη ανταγωνιστικών όσο και ποιοτικών γεωργικών προϊόντων (ανάδειξη τοπικών ιδιαίτερων διατροφικών επιλογών έναντι της κουλτούρας της μαζικής κατανάλωσης τυποποιημένων προϊόντων) ,αλλά και προς τα πάνω αναβάθμιση του παρεχόμενου τουριστικού προϊόντος με αισθητικό σεβασμό και ανάδειξη του αρμονικού ελληνικού τοπίου (αναπαλαιώσεις νεοκλασικών ,κατεδαφίσεις για δημιουργία χώρων πρασίνου ,αυστηρή οριοθέτηση αιγιαλού , κατάλληλη ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων εξειδίκευση αλλά και κατάρτιση τοπικού πληθυσμού σε μορφές τουρισμού όπως ιατρικός ή θρησκευτικός τουρισμός κλπ.). Η αξιοσημείωτη πρόοδος που έχει συντελεστεί στην ανάπτυξη του οδικού δικτύου τις τελευταίες δεκαετίες έχει όντως σε μεγάλο βαθμό επιλύσει το ζήτημα της εσωτερικής ενσωμάτωσης της χώρας ,επιβάλλεται όμως αφενός μεν να απαλλαγεί (έστω με σταδιακή ρύθμιση) από τη βάσανο των δαπανηρών /συχνών διοδίων και αφετέρου να συνοδευτεί από ανάλογη ανάπτυξη του σιδηροδρομικού (τι ατυχής συνειρμός με την επικαιρότητα….) σιδηροδρομικού όσο και ακτοπλοϊκού δικτύου.

 Εναπόκειται καταληκτικά, στις πολιτικές δυνάμεις να θέσουν ως προτεραιότητα του πολιτικού τους προγράμματος το φλέγον και πολυεπίπεδο αυτό ζήτημα. Και αν οι επιδόσεις της απερχόμενης Κυβέρνησης υπήρξαν (και) σε αυτόν τον τομέα μάλλον απογοητευτικές ,οι προσδοκίες από μια (πιθανώς επερχόμενη) προοδευτική Κυβέρνηση είναι οπωσδήποτε υψηλές!  Άραγε (με την κυβερνητική διαχειριστική πείρα πλέον κατακτημένη και την ασφυκτική ευρωπαϊκή επιτροπεία με τος λεόντειους περιορισμούς ευτυχώς απούσα) θα τις ικανοποιήσει;

 

ΥΓ 1 : όλα αυτά ασφαλώς χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας και εξειδίκευσης. Δεν το λησμονούμε και θα επανέλθουμε

ΥΓ2 :   Απαιτείται ως συνθήκη η ενδυνάμωση ,εμβάθυνση όσο και θωράκιση δομών και θεσμών (με όρους διαφάνειας) τοπικής αυτοδιοίκησης και λαϊκής συμμετοχής προς την κατεύθυνση αυτή.