Η "Πράσινη Θάλασσα" της Αγγελικής Αντωνίου με πρωταγωνιστές την Αγγελική Παπούλια και τον Γιάννη Τσορτέκη "βγάζει" διαβατήριο
H μεγαλύτερη πλατφόρμα πήρε την απόφαση και ανακοίνωση πως η συγκεκριμένη ηλικία θα προβάλλεται στην έκδοση του Netflix για την Ευρώπη από τις 3 Δεκεμβρίου, εκτός από την Ελλάδα που θα τα δικαιώματά της διατηρεί η Filtrade. Πρόκειται για μία ελληνογερμανική παραγωγή (ΙΝKAS Films - Αθήνα , Angeliki Antoniou Filmproduktion & Jost Hering Filme - Βερολiνο, σε συμπαραγωγή με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ και την υποστήριξη του ΕΚΟΜΕ.
Λίγα λόγια για την ταινία
Μία γυναίκα βρίσκεται αιφνιδίως στην επαρχία. Η αποκέντρωση μοιάζει με διαφυγή. Εκεί έχει την ταβέρνα του ο "Ρούλα". Ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος που προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά το προσωπικό του ναυάγιο στη ζωή. Στην Ελλάδα όμως από την αρχαιότητα μεγάλη σημασία είχαν οι όροι "φιλοξενία" και "σεβασμός στη διαφορετικότητα". Πώς μεταλλαχθήκαμε άραγε μέσα στο πέρασμα των χρόνων; Σιγά σιγά το φόντο γεμίζει με τα πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας. Ένας ένας αποκαλύπτονται στην κάμερα. Μία κλειστή κοινότητα με τις δικές της παθογένειες.
Η πράσινη θάλασσα κυριολεκτικά και μεταφορικά (τσάι) αποκτά πολυδιάστατη σημασία κι ενώνει τα κομμάτια του παζλ. Ένα αφαιρετικό έργο που θέτει στο κέντρο του προβληματισμού τα ανθρώπινα αδιέξοδα. Οι δρόμοι της Παπούλια και του Τσορτέκη συνδέονται και συναντιούνται. Η πρώτη ζυγίζει τα δεδομένα και παίρνει την τελική της απόφαση μπαίνοντας στο αυτοκίνητο. Ο δεύτερος θα παραμείνει εγκλωβισμένος και θα βιώνει έναν αργό καθημερινό θάνατο. Κι οι δύο όμως θα βρεθούν μπροστά σε ένα υπαρξιακό κενό. "Να σε ξέρουν όλοι και να μη σε ψάχνει κανείς" ...
Άξια αναφοράς ερμηνεία του Κυριάκου, που τον υποδύεται ο Τάσος Παλαντζίδης. Ευαίσθητος, με το σώμα του όσο περνάει ο καιρός να τον προδίδει. Καλλιτέχνης μέχρι την τελευταία του παράσταση. Σπουδαίοι ηθοποιοί στην υπηρεσία της Τέχνης και κατά μία έννοια στην πρώτη γραμμή ενός κοινωνικο-πολιτικού σινεμά με τοπικά χαρακτηριστικά. Ο όρος αλλοδαπή ("μετράει να γλιτώνεις το νοίκι") κι η αντιμετώπισή της που περνάει περνάει με τον πιο εύληπτο τρόπο την άποψη ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας για τους ξένους.
Αυτοί είναι οι ρυθμοί της ζωής. Αυτός είναι ο κόσμος σήμερα. Η πίεση στο άστυ, το "μίσος" δίχως αιτία στην επαρχία που δε θέλει επουδενί να παραδεχτεί πως υστερεί. Μία άρρωστη κατάσταση που διαιωνίζεται, καθώς θέλοντας και μη μπαίνουμε στα γρανάζια της μηχανής για την επιβίωση. Εμπνευσμένη από το βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, "Για να δει τη θάλασσα" κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Kitzbuhel στην Αυστρία και τώρα ξεκινάει το μεγάλο της ταξίδι με όχημα το Νetflix. Καλότυχη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου