O Φιλίπ Ντε Σοβερόν επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη κι αυτή τη φορά στο πλάι του είναι και πάλι ο σπουδαίος, Κριστιάν Κλαβιέ, σε ρόλο πρωταγωνιστή. Μετά την τεράστια επιτυχία, του " Θεέ μου τι σου κάναμε " (2014), που έσπασε τα ταμεία, η απουσία του Γάλλου ηθοποιού ήταν εμφανέστατη στο " Άμεση Αποβίβαση ", γι΄αυτό κι ο 52χρονος σκηνοθέτης επέστρεψε στην πεπατημένη. Μία ταινία πιο καυστική από τη μεγάλη του επιτυχία, με λιγότερο χιούμορ κι ίσως περισσότερα μηνύματα, για την Ευρώπη, που μας ξημερώνει.
Ένας διανοούμενος μεσήλικας αριστερός, με αξίες κι ιδανικά, πλην όμως αστός, χάρη στη περιουσία της συζύγου του δε διστάζει, κατά τη διάρκεια ενός ντεμπέιτ με ακροδεξιό υποψήφιο, να προσκαλέσει ανοιχτά στο σπίτι του, όποιον πρόσφυγα και δη " Ρομά " έχει θέμα με την επιβίωσή του. Κι όμως κάποιοι τρελοί τολμούν, βρίσκουν το θάρρος γεμάτοι θράσος να του χτυπήσουν το κουδούνι και να τον " εκβιάσουν ". Φανταστείτε το κόστος μίας ενδεχόμενης άρνησης. Μέρα τη μέρα, όσο θετικά διακείμενος κι αν είναι αρχικά, καταλαβαίνει πως το μείγμα είναι εκρηκτικό και το μπαμ δεν θα αργήσει να συμβεί.
Είναι μία βαθιά κοινωνική κωμωδία, σε μία εποχή τεράστιου ρεύματος προσφύγων στη Μεσόγειο. Άλλωστε μη ξεχνάτε πως τόσο στη Γαλλία, όσο και σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, ο κίνδυνος του φασισμού ελλοχεύει και τα ποσοστά απήχησής του αυξάνονται δραματικά στα χρόνια μας. Εδώ ο Κλαβιέ (Ζαν Ετιέν Φουζερόλ), πηγαίνει στο άλλο άκρο, της αριστεράς, του ανθρωπισμού. Πάντα όμως φινετσάτος και με το ταμπεραμέντο του δίνει το δικό του χρώμα στη ταινία.
Άξιος συμπαραστάτης, ο Άρι Αμπιτάν (Μπαμπίκ), του έχει κολλήσει το προσωνύμιο, " αγκαλίτσας " . Είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Αυτός είναι ο ρόλος του κι η μοναδική του δεξιότητα, να δίνει εντολές. Είναι όμως τίμιος κι ηθικός. Το σκηνικό γίνεται κάποιες στιγμές πολύ ροκ. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τα γεγονότα, προς όφελός τους, αγνοώντας πολλές φορές τις συνέπειες και τις προεκτάσεις. Κάπως έτσι ο οικοδεσπότης επωφελείται του γεγονότος κι οι πωλήσεις του βιβλίου του, " Με ανοιχτές αγκάλες ", ανεβαίνουν κατακόρυφα.
Τελικά μέσα από ανατροπές φτάνουμε και σε αυτό το φιλμ σε έναν περίεργο γάμο γεμάτο αντιθέσεις. Κι όμως κι εδώ ο Κλαβιέ υποχωρεί κι όπως με τον Αφρικανό, στην πρώτη μεγάλη επιτυχία, εδώ με τον Ρομά, τα βρίσκουν μία χαρά και το σκηνικό μεταφέρεται για το φινάλε στη Ρουμανία, σε κλίμα γιορτής και πανηγυριού.
Είναι ξεκάθαρα ένα αντιρατσιστικό φιλμ, που περνάει τα μηνύματα της αλληλεγγύης, του σεβασμού στη διαφορετικότητα και δείχνει πως ακόμα κι αυτοί που στα λόγια φαντάζουν δυνατοί, κρύβουν άλυτους γρίφους ως μυστικά μέσα τους. Μία προβολή, τροφή για σκέψη, για την Ευρώπη του σήμερα, αλλά κι αυτή του αύριο. Πλέον ο διαχωρισμός είναι αριστερός ή δεξιός ή άνθρωπος και μη;
Ένας διανοούμενος μεσήλικας αριστερός, με αξίες κι ιδανικά, πλην όμως αστός, χάρη στη περιουσία της συζύγου του δε διστάζει, κατά τη διάρκεια ενός ντεμπέιτ με ακροδεξιό υποψήφιο, να προσκαλέσει ανοιχτά στο σπίτι του, όποιον πρόσφυγα και δη " Ρομά " έχει θέμα με την επιβίωσή του. Κι όμως κάποιοι τρελοί τολμούν, βρίσκουν το θάρρος γεμάτοι θράσος να του χτυπήσουν το κουδούνι και να τον " εκβιάσουν ". Φανταστείτε το κόστος μίας ενδεχόμενης άρνησης. Μέρα τη μέρα, όσο θετικά διακείμενος κι αν είναι αρχικά, καταλαβαίνει πως το μείγμα είναι εκρηκτικό και το μπαμ δεν θα αργήσει να συμβεί.
Είναι μία βαθιά κοινωνική κωμωδία, σε μία εποχή τεράστιου ρεύματος προσφύγων στη Μεσόγειο. Άλλωστε μη ξεχνάτε πως τόσο στη Γαλλία, όσο και σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, ο κίνδυνος του φασισμού ελλοχεύει και τα ποσοστά απήχησής του αυξάνονται δραματικά στα χρόνια μας. Εδώ ο Κλαβιέ (Ζαν Ετιέν Φουζερόλ), πηγαίνει στο άλλο άκρο, της αριστεράς, του ανθρωπισμού. Πάντα όμως φινετσάτος και με το ταμπεραμέντο του δίνει το δικό του χρώμα στη ταινία.
Άξιος συμπαραστάτης, ο Άρι Αμπιτάν (Μπαμπίκ), του έχει κολλήσει το προσωνύμιο, " αγκαλίτσας " . Είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Αυτός είναι ο ρόλος του κι η μοναδική του δεξιότητα, να δίνει εντολές. Είναι όμως τίμιος κι ηθικός. Το σκηνικό γίνεται κάποιες στιγμές πολύ ροκ. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται τα γεγονότα, προς όφελός τους, αγνοώντας πολλές φορές τις συνέπειες και τις προεκτάσεις. Κάπως έτσι ο οικοδεσπότης επωφελείται του γεγονότος κι οι πωλήσεις του βιβλίου του, " Με ανοιχτές αγκάλες ", ανεβαίνουν κατακόρυφα.
Τελικά μέσα από ανατροπές φτάνουμε και σε αυτό το φιλμ σε έναν περίεργο γάμο γεμάτο αντιθέσεις. Κι όμως κι εδώ ο Κλαβιέ υποχωρεί κι όπως με τον Αφρικανό, στην πρώτη μεγάλη επιτυχία, εδώ με τον Ρομά, τα βρίσκουν μία χαρά και το σκηνικό μεταφέρεται για το φινάλε στη Ρουμανία, σε κλίμα γιορτής και πανηγυριού.
Είναι ξεκάθαρα ένα αντιρατσιστικό φιλμ, που περνάει τα μηνύματα της αλληλεγγύης, του σεβασμού στη διαφορετικότητα και δείχνει πως ακόμα κι αυτοί που στα λόγια φαντάζουν δυνατοί, κρύβουν άλυτους γρίφους ως μυστικά μέσα τους. Μία προβολή, τροφή για σκέψη, για την Ευρώπη του σήμερα, αλλά κι αυτή του αύριο. Πλέον ο διαχωρισμός είναι αριστερός ή δεξιός ή άνθρωπος και μη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου