Τέλειοι ξένοι ...

Ο Πάολο Γενοβέζε στην όγδοη του σκηνοθετική προσπάθεια κέρδισε το κοινό της Ιταλίας, κόβοντας πάνω από 2.500.000 εισιτήρια, ενώ κέρδισε και τα δύο βασικά βραβεία (καλύτερης ταινίας και σεναρίου) David di Donatello. Είναι η τρίτη του μεγάλους μήκους ταινία και με καυστική διάθεση σχολιάζει την επίδραση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Πόσο απρόσωπες έχουν γίνει οι επαφές και πόσο εύκολο είναι άραγε, να κρυφτούν στα μηχανήματα του " σατανά " μυστικά, ικανά να διαταράξουν τις ισορροπίες και να διαλύσουν σχέσεις χρόνων;

Βρισκόμαστε στην Ιταλία και την πρωτεύουσα του πολιτισμού, Ρώμη. Μία παρέα φίλων έχει αποφασίσει να δειπνήσει. Πρόκειται για τρία ζευγάρια κι έναν πρόσφατα διαζευγμένο, που δεν κατάφερε να φέρει το νέο του φλερτ, καθώς την τελευταία στιγμή αρρώστησε. Η ομήγυρη αποφασίζει να παίξει ένα παράτολμο παιχνίδι. Θέτει τα κινητά στο κεντρικό τραπέζι κι η κάθε ενημέρωση είναι υποχρεωμένη να κοινοποιηθεί στο σύνολο. Έτσι, μοιράζονται το περιεχόμενο των μηνυμάτων, των email και των ειδοποιήσεων από μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι όμως έτοιμοι για μια τέτοια διαδικασία;

Μία ταινία, που σκηνή προς σκηνή μετέφερε στα ελληνικά ο συμπαθής, Θοδωρής Αθερίδης και πήγε περίφημα. Έτυχε όμως, να δω πρώτα την ιταλική. Κατανοούμε, πως κάθε παράμετρος έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Βλέπουμε πόσο απρόσωπα έχουν γίνει τα πράγματα στην εποχή μας και πως η ουσία και τα συναισθήματα έχουν στην πραγματικότητα χαθεί. Το Internet αποτελεί ένα μεγάλο φακέλωμα όλων, έναν " ρουφιάνο ", που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας φέρει προ δυσάρεστων εκπλήξεων σε διάφορα επίπεδα. Oυδέν κρυπτόν. Όπως όλα τα μέσα, ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να το χρησιμοποιεί με σύνεση και λογική, ως εργαλείο για τη δουλειά του. Αν ξεπεράσει τα όρια, δεδομένα θα τον προδώσει.

Η τραγική ειρωνεία κρύβεται στη φράση, " δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε ". Τι θα σηματοδοτήσει όμως το τέλος της βραδιάς; Μίας νύχτας, που η αφορμή της συνάντησης είναι η ολική έκλειψη της σελήνης. Ίσως κάτι να θέλει να μας πει μεταφορικά ο σκηνοθέτης. Είναι δύσκολο να κρυφτείς κι αν έχεις υποπέσει σε ατόπημα, αργά ή γρήγορα, θα φανερωθείς από μόνος σου, υποσυνείδητα σε ανύποπτο χρόνο. Ένα παιχνίδι είναι κι η ίδια η ζωή. Αυτό που παρακολούθησα με ενδιαφέρον, από τη στιγμή που όλο το φιλμ εκτυλίσσεται στον ίδιο χώρο, είναι οι αντιδράσεις κι οι εναλλαγές συναισθημάτων. Σαν το ταξίδι να έχει σημασία κι όχι η Ιθάκη.

Με κύριο γνώρισμα τη θεατρικότητα, η ταινία κάνει γκελ κι είναι μία πολύ καλή επιλογή για θερινό σινεμά και λίγη περισυλλογή στη συνέχεια, μία νύχτα μεταξύ Ιουλίου κι Αυγούστου. Έχουμε πραγματικά εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που στέκεται δίπλα μας; Μέσα από τα κακώς κείμενα, που θίγονται έμμεσα κι άμεσα, εμείς πρέπει να φτάσουμε στο ζην αξιοπρεπώς. Κι όπως έλεγε κι ο Κ. Καβάφης αν την ζωή του δεν μπορείς να την κάνεις, όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε μονάχα, μην την εξευτελίζεις. Για τους λάτρεις του Γενοβέζε, έρχεται το " Τhe Place " κι οι τρεις από τους εφτά πρωταγωνιστές είναι ίδιοι. Αναμένετε, λοιπόν ...