Δύο καρδιές

Η Κατέλ Κιγιεβερέ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, με την τρίτη μεγάλους μήκους ταινίας της, βασισμένη στο πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Μαλίς Ντε Κερανγκάλ. H ακριβής μετάφραση του Reparer les vivants είναι λίγο διαφορετική από την ελληνική απόδοση του τίτλου.  Δύο ιστορίες που συμπλέκονται κι αλληλεπιδρούν. Το τέλος ενός νεαρού ανθρώπου, σηματοδοτεί έμμεσα την ανανέωση των ελπίδων ενός συνανθρώπου του για παράταση στη ζωή.

Τρία νεαρά αγόρια κάνουν ξέγνοιαστα surf στην περιοχή της Χάβρης. Νιώθουν ελεύθερα παλεύοντας με τα κύματα. Ποιος να ξερε όμως πως αυτή η απόδραση, θα έκοβε το νήμα για ένα μέλος της παρέας; Οι τραγικοί γονείς καλούνται να διαχειριστούν την ύψιστη απώλεια. Απόγνωση, δεν υπάρχει χρόνος κι ουσία για αναζήτηση ευθυνών. Τίθεται μόνο το ηθικό δίλημμα, να δωρίσουν τα όργανα του Σίμον ή όχι;

Την ίδια ώρα, υπάρχουν άνθρωποι στην αναμονή για μία μεταμόσχευση. Μία τέτοια περίπτωση είναι η Κλερ (Anne Dorval), κάτοικος Παρισιού. Το αποφασίζει, ύστερα από μία ιδιαίτερα επώδυνη διαδικασία (" δεν ξέρω αν μπορώ να ζήσω με την καρδιά ενός νεκρού ") και περιμένει καρτερικά. Κομβικό ρόλο στην πλοκή και την εξέλιξη της υπόθεσης διαδραματίζουν οι θεράποντες ιατροί (Ταχάρ Ραχίμ). Είναι ο ορισμός της αθέατης πλευράς του λειτουργήματος με φόντο το κοινό καλό.

Καλώς ή κακώς η Ελλάδα είναι μέσα στις πρώτες χώρες σε θανατηφόρα τροχαία στην Ευρώπη. Σχεδόν όλοι μας έχουμε βιώσει μία ανάλογη εμπειρία στον περίγυρό μας. Το πρώτο μέρος της ταινίας με συγκίνησε βαθύτατα, με άγγιξε, σαν να συμμετέχω κι εγώ στο δράμα. Είναι ένα μάθημα προς κάθε νέο, για την προσοχή, που χρειάζεται κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Να προλάβουμε πριν είναι αργά, διότι κάποια λάθη δεν υπάρχει η πολυτέλεια να διορθωθούν.

Η ίδια η σκηνοθέτης υποστηρίζει, "το ταξίδι αυτού του οργάνου μου έδωσε τη δυνατότητα να κινηματογραφήσω σώματα με έναν τρόπο που είναι ταυτόχρονα ανατομικός, ποιητικός και μεταφυσικός. Στην καρδιά της ταινίας βρίσκεται το ερώτημα της σύνδεσης ανάμεσα στα άτομα αυτά και το πώς οργανώνουμε μία αλυσίδα για να παρατείνουμε τη ζωή, πως αντιμετωπίσουμε τον θάνατο. Ήθελα να πω αυτήν την ιστορία από την οπτική ματιά των ζωντανών, αυτών που μένουν πίσω.Η δωρεά οργάνων βασίζεται στην αρχή της αλληλεγγύης. Ελπίζω να έκανα μια ουμανιστική ταινία που θα κάνει τους θεατές να νιώσουν μέρος μιας οικογένειας, μιας ομάδας, μιας κοινωνίας".

Δημιουργείται ένα πολυσχιδές, ευαίσθητο αριστούργημα με φόντο τον άνθρωπο κι αφήνει ένα μήνυμα οικουμενικό. Αξίζει να σημειώσουμε, τα αντιρατσιστικά σχόλια, για τους gay και τους έγχρωμους, το ταξίδι στα άδυτα των χειρουργείων και τη δύναμη του καλού. Είμαστε όλοι κομμάτι της κοινωνίας και οφείλουμε να δίνουμε δραστικές λύσεις, όταν το απαιτεί η κατάσταση. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά, όλα είναι έτοιμα. Το χαμόγελο της ευτυχίας είναι η επιβράβευση του ομαδικού πνεύματος και της ειλικρινούς αλληλεγγύης.

Ενορχηστρωμένο με τη μουσική του Alexandre Desplat, αφήνει μία νότα αισιοδοξίας. Από ένα τραγικό, μακάβριο γεγονός, στην άλλη άκρη με την ελπίδα και την αναγέννηση της ζωής. Φυσικά για τους γονείς, ο πόνος παραμένει αβάσταχτος για πάντα. Εκεί όμως φαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπινης ψυχής κι αντιλαμβανόμαστε άπαντες πόσο βασικό αγαθό είναι η υγεία μας ...