Ξεκινήσαμε χθες με έναν μαραθώνιο μικρού μήκους ταινιών από το 43ο Φεστιβάλ της Δράμας. Λίβανος και Βηρυττός, Ελλάδα κι Αθήνα κι από εκεί στο μακρινό Χονγκ Κονγκ. Αυτή ήταν η πρώτη μας ανταπόκριση και πάμε γρήγορα γρήγορα στη δεύτερη που θα έχει χρώμα Λατινικής Αμερικής, Ιρλανδίας και Ιράν ...
Η "Μουσικός" είναι μία ευαίσθητη ταινία για μία παράλληλη ζωή κόντρα στο καθεστώς ανελευθερίας της Τεχεράνης. Η μπούργκα αφήνει ακάλυπτα μόνο τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Τα βλέμματα είναι ικανά όμως να πουν τόσο πολλά. Η ατυχία δίνει την ευκαιρία για μία πράξη μέγιστης αλληλεγγύης. Ένας άντρας περιβάλλει με αγάπη κι αγνό ενδιαφέρον μία νεαρή μουσικό. Κάτι που δε συνηθίζεται. Στο πρόσωπό της βλέπει την εκπλήρωση του δικού του προσωπικού απωθημένου. Είναι ικανός να φτάσει στα άκρα για να τα καταφέρει. Την ίδια ώρα τα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο αμέριμνα. Εντείνουν κι αυτά το αίσθημα ελπίδας κι αισιοδοξίας. Κάπου εκεί έρχεται το μεταφυσικό να μας συναντήσει. Δύο σώματα σαν ένα. Μία αποχώρηση με παράπονο. Τίποτα όμως δεν είναι αδύνατο. Η ψυχή του γαλήνεψε και δικαιώθηκε για το πείσμα του.
"Χωρίς ρίζες" από τη Βραζιλία. Τα πουλιά πετούν πάνω από τα δάση του Αμαζονίου. Ένας αυτόχθονας κάτοικος προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Γνωρίζει τον τόπο του πιθαμή προς πιθαμή, τον λατρεύει. Mία παλιά τηλεόραση παίζει έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Κάτι παραπάνω από θρησκεία για τους Βραζιλιάνους. Την ίδια ώρα οι Γάλλοι αγοραστές έχουν καταφθάσει. Aπότομη προσγείωση στην πραγματικότητα. Οι αποφάσεις είναι ειλημμένες. Τα συναισθήματα του Νeyo παγώνουν. Οι απαλές νότες επιτείνουν το ψυχικό αδιέξοδο. Μέχρι την τελευταία στιγμή έτοιμος να συνδράμει, να βοηθήσει από την καλή του καρδιά. Παίρνει την μεγάλη απόφαση αποχώρησης. Ελεύθερος πια καταφεύγει στο νερό, το στοιχείο που μας γέννησε ...
Από την Ιρλανδία η τρίτη μας στάση. "Καλύτερος ΕΣΥ". Την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης οι άνθρωποι αποξενώνονται ολοένα και περισσότερο. Επιζητούν την τελειότητα πίσω από απρόσωπα μέσα και φοβούνται να εκτεθούν σε άμεση επαφή κι επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Η αμηχανία, η ντροπή, η ανασφάλεια κι από την άλλη η "εύκολη λύση" της κλωνοποίησης και των "τσιπ". Ενός "καλύτερου ΕΣΥ". Γιατί όμως να χαρίσεις τη στιγμή (κάθε στιγμή είναι μοναδική) σε κάποιον άλλον; Eίμαστε άραγε σίγουροι πως κάτι τέτοιο δε θα συμβεί στο μέλλον με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα; Ο πρωταγωνιστής μας πάντως έστω από σπόντα κέρδισε την μάχη και βρέθηκε ο ίδιος στο ΡΑΝΤΕΒΟΥ του.
Κάπου εδώ κλείνει η δεύτερη ανταπόκρισή μας και ετοιμάζεται το υλικό για την τρίτη. Να είστε καλά και σύντομα θα επανέλθουμε. Ως τότε έχετε τον χρόνο να παρακολουθήσετε κι εσείς αυτά του μικρού μήκους διαμαντάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου