I am not alone

Δύσκολο διάστημα, εξαιρετικά απαιτητικό. Να θέλεις να αφιερωθείς με τις ώρες στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και να μην μπορείς λόγω υποχρεώσεων. Κάνουμε όσες περισσότερες στάσεις μπορούμε. Μία από τις σημαντικότερες αφορά το "Δεν είμαι μόνος" του Γκαρίν Χοβανισιάν από την Αρμενία. Παρακολουθούμε τη διαδρομή του δημοσιογράφου Νικόλ Πασινιάν (σημερινού πρωθυπουργού) από τον ακτιβισμό στους δρόμους μέχρι την μεγάλη πολιτική ανατροπή του Σερζ Σαργκσιάν, που έφτασε μία ανάσα από το να γίνει δικτάτορας παρακάμπτοντας το Σύνταγμα.

2018 Πάσχα που στα εβραϊκά σημαίνει πέρασμα (σε μια άλλη εποχή;). Φτώχεια για την πλατιά μάζα του κόσμου και διαφθορά στο πολιτικό κατεστημένο κυριαρχούν. Μία ομάδα γενναίων ανθρώπων ξεκινάει αθόρυβα τη δική της επανάσταση. Με ένα τραγούδι, με έναν ύμνο. Δίχως εφόδια, αλλά με πίστη. Εκείνον τον Μάρτη δέκα άνθρωποι έπεσαν νεκροί. Βία, καταστολή, φόβος. Κανένας αγώνας δε κερδήθηκε δίχως θυσίες κι αίμα. Οι πολίτες επιλέγουν την ειρηνική ανυπακοή. Δεν περνάει από το μυαλό τους να πάρουν όπλα. Ένας ιδεαλιστής ενώνει σταδιακά τον λαό.

Η αρχή ήταν δύσκολη. Η πορεία προς το Ερεβάν γεμάτη εμπόδια. Χάθηκαν μάχες. Μεθοδικά όμως με υπομονή κι επιμονή το κύμα μεγάλωνε. Το μήνυμα έφτανε από άκρη σε άκρη. Οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει να ονειρεύονται. Το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν να ενεργοποιηθούν εκ νέου και να σκεφτούν. Μία επανάσταση αγάπης για τα ύψιστα ιδανικά της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Μία πράξη αντίστασης που δεν έγινε έναν χρόνο αργότερα για παράδειγμα στην Τουρκία. Η Ece Τemelkuran μας πληροφορεί πόσο εύκολο είναι να χάσεις την πατρίδα σου την ώρα που ο δεξιός λαϊκισμός επελαύνει.

"Η απολυταρχία φυτρώνει κι αναπτύσσεται κάτω από τον δημοκρατικό μανδύα". Το τέρας εκκολάπτεται κι όταν του δοθεί η ευκαιρία παίρνει την εξουσία. Τότε καλείσαι να κερδίσεις τη λογική και να ρίξεις πρώτος τον βασιλιά του στην  άτυπη παρτίδα σκάκι. Το μέγεθος της επιτυχίας του εγχειρήματος είναι ενδεικτικό αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Πασινιάν συσπείρωσε στο πλευρό του τον στρατό, την αστυνομία, τον κλήρο (!) (που ήσαστε τόσο καιρό;). Ένα λαϊκό κίνημα αποφασισμένο να φτάσει μέχρι τέλους και να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Φανταστείτε κάτι ανάλογο στην πατρίδα μας. Μάλλον σε καμία περίπτωση ...

Πολλές φορές ένα όραμα θέλει τιτάνια προσπάθεια για να κρατηθεί ζωντανό. Ο πρωταγωνιστής κι οι συναγωνιστές του δεν έχασαν ποτέ το πάθος και το κουράγιο τους. Είχαν στόχο να γεμίσουν από την πρώτη κιόλας ημέρα τις μεγαλύτερες πλατείες της χώρας. Μία ρομαντική πορεία που εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες της σύγχρονης ιστορίας. Κι είναι αυτές οι αναλαμπές φωτός μέσα σε έναν κόσμο που σκοτεινιάζει που σε κάνουν να αισιοδοξείς, να ελπίζεις, να αγωνίζεσαι. "-μπορείς αν παραμείνει αρχηγός της αστυνομίας χωρίς να γίνεις πλούσιος; -Ναι ... Για σένα, για τον διπλανό σου, για την αλληλεγγύη για τον σεβασμό.

Ήρθε η ώρα οι λέξεις να ακουστούν ... Το κείμενο έτοιμο από καιρό. Κάτι που έμοιαζε όνειρο απατηλό, ουτοπία, είναι πλέον πραγματικότητα. Η "πρώτη" κυρία αρνείται τον όρο, φωνάζοντας πως οι γυναίκες δεν είναι αριθμοί. Κι ενώ ο νέος πρωθυπουργός σαν ένας άλλος Μαντέλα αποθεώνεται, ο σκηνοθέτης δίνει τον λόγο στους ηττημένους Ρεπουμπλικάνους: "Μη γίνετε αλαζόνες. Αυτό πληρώσαμε εμείς. Και να θυμάστε ένα πράγμα όπως ήρθατε στην εξουσία, έτσι ακριβώς κάποια στιγμή θα φύγετε". Σημασία έχει επομένως τι αφήνεις πίσω σου. Η ιστορία ήδη γράφει ...