Με ανυπομονησία περίμενα το τέλος του περιορισμού της κυκλοφορίας. Πρωί-πρωί επομένως άρπαξα την φωτογραφική μηχανή και ξεκίνησα να περπατάω καταλήγοντας στο αγαπημένο μου σημείο. Το ένα άκρο της παραλίας. Ο κόσμος στους δρόμους σαφώς περισσότερος από τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και περισσότερο καχύποπτος. Ένιωσα πολλά βλέμματα να με διαπερνούν μήπως και είχα κάτι που τους απειλεί. Καλώς ή κακώς αυτό θα συμβαίνει για αρκετό καιρό, μέχρι να το ξεχάσουμε ή μέχρι να σιγουρευτούμε ότι δεν κινδυνεύουμε τόσο πολύ.
Στο δια ταύτα λοιπόν. Το κύριο στοιχείο που μου τράβηξε την προσοχή για το συγκεκριμένο κλικ ήταν ο καθιστός κύριος της φωτογραφίας. Μου μετέδιδε μια ηρεμία παρά την ένταση τριγύρω. Σαν ο χρόνος να είναι σταματημένος για τον ίδιο. Ίσως να οφείλεται στο στοιχείο της θάλασσας με την οποία "επικοινωνεί" καθημερινά. Πιθανόν να είναι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος με όσα έχει καταφέρει. Ή από την άλλη η σιωπή του αυτή να υποδηλώνει μεγάλη απόγνωση ή/και απογοήτευση. Μόνο ο ίδιος γνωρίζει.
5/5/2020
Τάσος Τσιφτσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου