Amal

Ένα ντοκιμαντέρ, που συνάρπασε το κοινό του Άμστερνταμ, στο πρόσφατο Φεστιβάλ, ως ταινία έναρξης, είναι το Αμάλ του Μοχάμεντ Σιάμ. Mία συμπαραγωγή, Αιγύπτου, Γερμανίας, Λίβανου, Γαλλίας, Νορβηγίας και Κατάρ, που ήρθε στη Θεσσαλονίκη κι η απήχησή του ήταν μεγάλη, καθώς μιλάμε για μία πολύ ευαίσθητη ιστορία, που διαδραματίζεται στην Αίγυπτο, σε μία ιδιαίτερα ταραχώδη πολιτικά περίοδο για τη χώρα.

Το τραύμα της ξαφνικής απώλειας, καλείται να διαχειριστεί ένα νεαρό κορίτσι, σε μία κοινωνία, που μοιάζει να μην της δίνει αέρα να αναπνεύσει. Σαν να τελείωσε το οξυγόνο, να μην φτάνει για όλους. Xωρισμένο σε πέντε κομμάτια βλέπουμε το νόημα της δύναμης του ανθρώπου να επαναστατήσει, ακόμα κι αν φαινομενικά βρίσκεται σε πολύ αδύναμη θέση. " Σαν να κάνουμε μία Επανάσταση για το τίποτα ". Μία διαδρομή μία ανατροπές και συγκινήσεις.

Σε μία ανδροκρατούμενη χώρα, η πρωταγωνίστρια δεν συμβιβάζεται. Μία ανατρεπτική παρουσία, που διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή στη ζωή. Υπάρχει μία συνεχείς ένταση, σπασμωδικές κινήσεις. Θέλει να επικοινωνήσει την ιστορία της. Εκεί που τα γενέθλια, " γιορτάζονται " με φωτοβολίδες κρότου λάμψης κι όχι με πυροτεχνήματα. Σε μία επίγεια κόλαση, που τις έμελλε να ενηλικιωθεί. " Καλύτερα να ήμουν άντρας ". Το χάος αντικατοπτρίζεται στο βλέμμα της.

Αντλεί δύναμη μέσα από τραγούδι, αυτό της άφησε κληρονομιά ο πατέρας της. Η μουσική γαληνεύει τη ψυχή και για λίγο τα προβλήματα μπαίνουν στο συρτάρι. Γρήγορα όμως θα έρθει ένας εφιάλτης να τη ξυπνήσει, πάνω που έχει γαληνέψει το πνεύμα της. Ξανά στον αγώνα, ακόμα μία κοινή ημέρα της καθημερινότητας, στην καρδιά των εμφύλιων συγκρούσεων. Mυρίζει θάνατος. " Κανείς δεν παίρνει αυτό που δικαιούται στην Αίγυπτο ".

Tόσο η " Κλούβα ", όσο και το " Κάιρο Εμπιστευτικό ", μιλούν για γεγονότα της ίδιας περιόδου, εδώ όμως ο τρόπος που αποδίδεται η ζοφερή πραγματικότητα, μέσα από τη ζωή ενός μικρού κοριτσιού, σε κερδίζει. Δεν έχουμε ούτε το κλειστοφοβικό περιβάλλον, ούτε έναν star στο κεντρικό φόντο, έχουμε όμως έναν αληθινό άνθρωπο. Κάποιον σαν κι εμάς, που αγωνίζεται για αξίες κι ιδανικά ή τουλάχιστον έχει τη διάθεση να το τολμήσει κόντρα σε όλους και σε όλα.

Ένα εύθραυστο προσωπικό χρονικό για την ανάγκη για πολιτική και προσωπική αλλαγή. Το όνομα, " Αμάλ " σημαίνει ελπίδα και πιστεύω, πως μόνο με αυτή οδηγώ μας περιμένουν καλύτερες ημέρες. Διαχρονικό έργο, εξ΄ού κι οι Πυραμίδες στο φόντο. Για το τότε, το τώρα και το μετά. Τα καθεστώτα έρχονται και παρέρχονται, σημασία έχει ο μέσος άνθρωπος να ζει αξιοπρεπώς κι άπαντες να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματά του.