Το ανεκπλήρωτο

04/09/2017

Κάποτε, στο απέραντο της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί όπου σκέψεις και συναισθήματα συνυπάρχουν και αναπαύονται, κάνανε σύναξη ο Νους, το Πνεύμα και η Ψυχή. Το συνήθιζαν να βρίσκονται στο αγαπημένο τους σημείο. Εξάλλου ήταν ένας δικός τους μοναδικός τρόπος έκφρασης. Ο καθένας τους είχε ένα μέρος της Αληθείας αλλά η Ψυχή έφερε το μεγαλύτερο.

Και λογικό να το φέρει η Ψυχή, αφού κόρη της ήταν η Αλήθεια. Όταν ο Θεός δημιούργησε την Ψυχή, για να την προστατέψει και να μην την βλέπει θλιμμένη επειδή ήταν μόνη της, την ευλόγησε με μία κόρη: την Αλήθεια. Η τελευταία έδειχνε αδιάκοπα τον ορθό δρόμο στην μητέρα της, όσο σκληρός και απόκρημνος και αν ήταν, διότι η Ψυχή είχε το πιο δύσκολο έργο. Αυτό της επιλογής.

Εκείνο το απόγευμα ήταν διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Διότι η Ψυχή ήταν θλιμμένη από την γνώση που της προσέφερε η Αλήθεια. Ότι ανάμεσα στον Έρωτα και στην Αθανασία υπήρχε ένα κομβικό σημείο: η απώλεια. Η Αλήθεια είχε πει στην μητέρα της:

«Μητέρα, όπως τα φύλλα του φθινοπώρου πέφτουν για να ξαναγεννηθούν, έτσι συμβαίνει και με την ανθρώπινη ύπαρξη, και δη τον Έρωτα. Η Απώλεια προσφέρει το δώρο της απλόχερα, όχι κακόβουλα αλλά έχοντας ένα μεγαλειώδες σχέδιο, να καταστήσει τον Έρωτα αθάνατο. Μόνο που δεν μπορεί να κάνει την ακόλουθη επιλογή: να καταστήσει τον Έρωτα αθάνατο για πάντα ή να τον αφήσει να κοιμάται αιώνια στην λήθη; Αθάνατος θα είναι γιατί δεν πεθαίνει. Απλός είτε ανθοφορεί είτε κοιμάται. Και την επιλογή αυτή καλείσαι να την κάνεις Εσύ. Ο Θεός δεν θέλησε ποτέ να σου στερήσει το θείο του αυτό δώρο».

Η Ψυχή, βαθειά συλλογισμένη, ρώτησε τον Νου και το Πνεύμα τι να διαλέξει. Ο Νους απάντησε:

- « Εγώ σε συμβουλεύω να επιλέξεις την απώλεια του παρελθόντος. Δεν αξίζει να τον κουράζεις άλλον τον Έρωτα. Άσε τον να κοιμηθεί».

Το δε Πνεύμα είπε:

- «Ψυχή μου, άσε τον Έρωτα να καρπίσει. Ποτέ δεν ξέρεις η απέναντι Ψυχή τι θα θυσιάσει. Και ίσως η απώλεια που θα επιλέξει να είναι ευλογημένη και να οδηγήσει τον Έρωτα στην αιώνια Αθανασία, την μοναδική του ερωμένη».

Η Ψυχή σιώπησε. Ατένισε το αιώνιο, έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε.

Και τότε ο Ήλιος ανέτειλε.

                                                                                                                                                 Ανώνυμος