Ο χρόνος μοιάζει παγωμένος κι όμως έχουμε Δεκέμβρη. Μετά από τον Νοέμβρη του Φεστιβάλ, είναι ο μήνας των εορτών και ταυτόχρονα σηματοδοτεί το τέλος του έτους. Μετά τις 20 οι ρυθμοί πέφτουν, οι οικογένειες έχουν την ευκαιρία να ξανασμίξουν μετά από καιρό κι οι φίλοι επιστρέφουν στα ίδια μέρη. Τα μαγαζιά παραδοσιακά γεμίζουν ασφυκτικά κι η στολισμένη Θεσσαλονίκη έχει μία ιδιαίτερη ομορφιά που σε προκαλεί να την ανακαλύψεις. Φέτος δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια για τα περισσότερα απ' αυτά. Η πρωτοφανής υγειονομική κρίση που βιώνουμε επισκιάζει τα πάντα.
Τα Χριστούγεννα αποτελούν τη γιορτή της αγάπης. Η γέννηση του Θεανθρώπου σηματοδοτεί μία νέα αφετηρία. Μέχρι την Πρωτοχρονιά υπάρχει χρόνος για περισυλλογή και την απαραίτητη ενδοσκόπηση του διαστήματος που μας αποχαιρετά. Σε αντίθεση το Πάσχα κυριαρχούν η κατάνυξη, ο πόνος, η συμπόνια για τη θυσία. Ήταν πιο εύκολο συγκριτικά να κάνουμε εκείνες τις γιορτές υπό καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας τόσο χρονικά, όσο και λόγω φιλοσοφίας των ημερών. Τώρα πονάει ακόμα πιο πολύ.
Η αγορά νεκρή. Περνάμε σε μία μεταβατική εποχή με το click away να κυριαρχεί στο λιανεμπόριο. Εποχιακά ήδη, κομμωτήρια, ανθοπωλεία, βιβλιοπωλεία έλαβαν το πολυπόθητο πράσινο φως, όχι όμως κι η πλειοψηφία των καταστημάτων. Η εστίαση παραμένει στον πάγο. Αναζητούνται κρατικές ενέσεις ρευστότητας, ώστε οι μικρές κι οι μεσαίες επιχειρήσεις να μείνουν ζωντανές στο πέρασμα του "τυφώνα". Το μέγεθος της ζημιάς απειλεί ξεκάθαρα τη βιωσιμότητα τους. Αβεβαιότητα κι αμφιβολία σε κάθε βήμα ...
Από την άλλη η ολιγωρία κι η καθυστέρηση στη λήψη ουσιαστικών μέτρων έφερε κύμα νεκρών σε ολόκληρη τη χώρα κι ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα. Πώς λοιπόν κάποιος να έχει διάθεση να γιορτάσει; Η ζωή μπορεί να είναι μαραθώνιος, ωστόσο υπάρχουν στιγμές της που αδυνατείς να τις διαχειριστείς. Υπάρχει επομένως κι αυτή η ευαίσθητη παράμετρος στη διαμορφωθείσα εξίσωση. Οι περισσότερες οικογένειες μετρούν απώλεια στον περίγυρό τους και τα τραύματα είναι νωπά.
Η ελπίδα των περισσοτέρων έχει στραφεί στα εμβόλια που αναμένονται με αγωνία το προσεχές διάστημα από τις αρχές του 2021. Ίσως κάποιο ή κάποια απ' αυτά δώσουν την πολυπόθητη λύση που θα μας λυτρώσει μακροπρόθεσμα. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει φυσικά με ασφάλεια. Σε μία σειρά δημοσκοπήσεων η πλειοψηφία παρουσιάζεται συγκρατημένη, επιφυλακτική, περιμένει να δει τις εξελίξεις. Παράλληλα η υπομονή εξαντλείται.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο καλούμαστε να περάσουμε τις Άγιες αυτές ημέρες. Ο ανώτερος αριθμός των εννέα ατόμων στις συναθροίσεις δίνει μία νώτα αισιοδοξίας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεις μπροστά όσο η νύχτα μεγαλώνει και το καλοκαίρι ακόμα αργεί. Βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα μονοπάτια κι αυτή η έλλειψη ξεκάθαρου πλάνου και στόχου εξαντλεί τους ανθρώπους. Μακάρι αυτοί οι μήνες να είναι οι τελευταίοι δύσκολοι όσον αφορά την υγεία, καθώς τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του αυτό που βιώνουμε θα μας επαναφέρει δεδομένα στην "εποχή των μνημονίων".
φωτογραφία Μάριος Δαδούσης
πρώτη δημοσίευση parallaxi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου