Ήταν το 1916 όταν ως Υπουργός Εσωτερικών ο Δημήτριος Γούναρης (σημαίνον στέλεχος ,αν όχι το πρώτο τη τάξει, της φιλοβασιλικής παράταξης) άφησε κυριολεκτικά (αλλά ευτυχώς αντιστρεπτά ) την Ανατολική Μακεδονία στο έλεος των Βουλγάρων ,αρνούμενος την αποστολή στόλου και χερσαίων δυνάμεων για την προστασία της περιοχής.
Το 1922 το ίδιο συνέβη ουσιαστικά (με μια σειρά αφρόνων έως προδοτικών ενεργειών, με τον ίδιο πρωταγωνιστή ,,συνεπικουρούμενο βέβαια από ανάλογης στάθμης πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό ) με την Μ.Ασία ,μόνο που τότε ήταν δυστυχώς μη αντιστρεπτά και ως συνέπεια είχε να βιώσει η Ελλάδα τη μεγαλύτερη σύγχρονη εθνική τη συμφορά και τραγωδία!
Το 1941-1944 ένα διόλου ευκαταφρόνητο τμήμα της αυτής παράταξης αυτής (συντηρητικών,εθνικοφρόνων, αν προτιμάτε..δεξιών) επέλεξε στην καλύτερη περίπτωση τη βολική ανοχή και στη χειρότερη την απροκάλυπτη συνεργασία με τις ξένες δυνάμεις κατοχής της χώρας. Επιλογή που φυσικά δικαιολογήθηκε ως αναγκαία ανάσχεσης φανταστικών και ανύπαρκτων κινδύνων..
Το 1963 ο ιδρυτής της ΕΡΕ και κορυφαίος (σημείο αναφοράς μέχρι σήμερα) της παράταξης Κ.Καραμανλής αναγκάζεται -μετά από σχεδόν 8ετή πρωθυπουργία- να αποχωρήσει κακήν κακώς από τη χώρα (πρακτικά να διαφύγει στη Γαλλία) με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης στον απόηχο και κάτω από το βάρος και τη δυσωδία ευάριθμων σκανδάλων που έφεραν την υπογραφή της Κυβερνήσεώς του. Σκάνδαλα κακής οικονομικής διαχείρισης και διασπάθισης δημοσίου χρήματος (που το ενθυλάκωσαν ορισμένοι ..όχι τυχαίοι και σίγουρα εκλεκτοί του) ,σκάνδαλα αμνηστίας σε Ναζί εγκληματίες (βλέπε υπόθεση Μέρτεν) , σκάνδαλο προδοσίας του κυπριακού Ελληνισμού με τις κατάφωρα άδικες για την ελληνική πλευρά (βάσει του Δικαίου με επιστημονικούς όρους ,της κοινής/ιστορικής αίσθησης περί δικαίου αλλά και του ισχύοντος τρέχοντος συσχετισμού δυνάμεων) συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου ..το μενού βλέπετε είχε ποικιλία. Θα ήταν παράλειψή μας να μην αναφερθούμε και σε ένα σερί εκλογικών νικών με τις πιο ευφάνταστες νοθείες ,αλλαγές κατά το δοκούν του εκλογικού νόμου κλπ. Συνεπικουρούμενος φυσικά σε όλο αυτό από το Παλάτι και από παραθρησκευτικές πανίσχυρες οργανώσεις (Ζωή,Σωτήρ κλπ.). Εννοείται ότι η αντίθετη άποψη..καταπνιγόταν στο πλαίσιο ενός καλά στημένου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.
Πάμε και στα νεώτερα χρόνια : το 1993 ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού ηττάται κατά κράτος από τον ημιθανή Α.Παπανδρέου και τελειώνει μια πρωθυπουργία σχεδόν 4 ετών στη σκιά παρακολουθήσεων (σας θυμίζει κάτι?) ,αναίτιων δικαστικών διώξεων αντιπάλων μα κυρίως εκποίησης δημοσίου πλούτου με όρους πρωτοφανούς αδιαφάνειας και ευνοιας προς συγκεκριμένα,φίλα διακείμενα με την με τον ίδιο και τη Νέα Δημοκρατία ,επιχειρηματικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκε ,ενώ όλοι σχεδόν οι οικονομικοί δείκτες παρουσίασαν ραγδαία επιδείνωση.
Το 2009 ο Κ.Καραμανλής ουσιαστικά διαφεύγει από την πρωθυπουργία -με΄τα από 5 ½ έτη,εκμεταλλευόμενος και τη σπουδή του Γ.Παπανδρέου να τον διαδεχθεί , παραδίδοντας πραγματικό οικονομικό χάος!!
Δε θα γίνει τώρα αποτίμηση των 4 ετών της παρούσας Κυβέρνησης.Επιβάλλεται ο ψηοφοφόρος μεθαύριο στην κάλπη να αναρωτηθεί : είτε ως Λαϊκό Κόμμα ,είτε ως Εθνικός Συναγερμός ,είτε ως Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση ,είτε ως Νέα Δημοκρατία ,η συνεισφορά αυτής της παράταξης στη χώρα (διότι η ίδια ακριβώς παράταξη είναι με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά και συμπεριφορά,παρά τις μεταβολές στο χρόνο και στα..ονόματα) είναι διαχρονικά θετική ή αρνητική; Έχει λειτουργήσει ως τροχοπέδη ,ως αίτιο αποτελμάτωσης ή ως καταλύτης προόδου και γυρίσματος του τροχού προς τα..μπρος;;
Ζήσης Μπούρτζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου