Το τελευταίο διάστημα στη Θεσσαλονίκη και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο η κατάσταση μοιάζει οριακή. Οι δυνάμεις της τάξης κάνουν ολοένα και πιο συχνά την εμφάνισή τους κι οι βίαιες συγκρούσεις τους - δίχως πάντα ξεκάθαρη αιτία - με φοιτητές δεν παραπέμπουν σίγουρα σε μία χώρα που έχει ... Δημοκρατία.
Οι ακαδημαϊκές παραδόσεις στην Ευρώπη θέλουν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα χώρους ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ανεμπόδιστης μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης. Στην Ελλάδα λίγους μήνες μετά τις εκλογές του 2019 θεωρήθηκε σκόπιμο να δημιουργηθεί ένα σώμα της Αστυνομίας (με τη σφραγίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας) που θα επιτηρεί τα μεγαλύτερα campus της χώρας. Αποτέλεσμα αυτού; Να κλιμακωθεί σταδιακά η ένταση, σε μία εποχή νέων κοινωνικών αναταράξεων. Η πανδημία έβαλε άνω τελεία εκ των πραγμάτων, πέρυσι δόθηκε η συνέχεια και φέτος ζούμε ένα ακόμα επεισόδιο της νέας πραγματικότητας.
Στόχος είναι να περάσει στην κοινή γνώμη που δε γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του χώρου πως η παρουσία "ασφάλειας" στον χώρο είναι επιβεβλημένη. Μιλάμε περισσότερο για ένα παιχνίδι εντυπώσεων με έντονο αντίκτυπο στον ιστό. Αρκετοί βλέποντας τις εικόνες στα τηλεοπτικά δελτία και τα ενημερωτικά sites πιστεύουν πως ήρθε η ώρα για την καθιέρωση της παρουσίας. Καλλιεργείται η εντύπωση πως στους κόλπους της κοινότητας υπάρχουν εκατοντάδες ταραξίες. Φυσικά θα θέλαμε να έχουμε Πανεπιστήμια επίγειους Παραδείσους, όπως στο Λέβεν του Βελγίου, την Ουτρέχτη της Ολλανδίας, ή το Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Απέχουμε όμως ως κοινωνία έτη φωτός απ΄αυτήν την εικόνα.
Επί της ουσίας πυροδοτούνται συνεχώς νέες εστίες (στο Βιολογικό, στη Σχολή Θετικών Επιστημών, στην Πρυτανεία) εξαιτίας του αυταρχικού χαρακτήρα των παρεμβάσεων και της αδιάλλακτης στάσης των εμπλεκόμενων φορέων που αρνούνται να συζητήσουν και να βρουν την καλύτερη δυνατή φόρμουλα για την μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Υπάρχει κανένας φοιτητής που να του αρέσει να δέχεται την οργή των ΜΑΤ; Η απάντηση είναι μάλλον αυτονόητη. Το Πανεπιστήμιο γίνεται πιόνι κι εξελίσσεται σε χώρο μικροπολιτικών συγκρούσεων. Χθες ανακοινώθηκε ότι ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 10.2% κι όμως η πλειοψηφία ήρθε αντιμέτωπη με εικόνες σκληρής βίας ... προς αποπροσανατολισμό.
Η Σύγκλητος με ομόφωνο ψήφισμα καταδίκασε την επίθεση και τις καταστροφές της 7ης Μάη στον ισόγειο χώρο του κτιρίου Βιολογίας. Υποστήριξε πως το έργο της δημιουργίας Βιβλιοθήκης στον συγκεκριμένο χώρο - που για χρόνια λειτουργούσε η κατάληψη "Στέκι στο Βιολογικό" - θα ολοκληρωθεί. Καμία αναφορά όμως δεν έγινε στα video που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και δείχνουν τον συλληφθέντα φοιτητή να φωνάζει "πονάω" να παίρνει την απάντηση ... "στα @@@ μου". Η απάντηση από μόνη της δηλώνει πολλά για το επίπεδο της κοινωνίας μας. Έχουμε άραγε επιστροφή;
Με όλα τα παραπάνω το δημόσιο Πανεπιστήμιο οδηγείται στην απαξίωση. Σε μία εποχή που οι τίτλοι των ιδιωτικών κολλεγίων εξισώνονται με τους αντίστοιχους των σχολών προκαλείται σύγχυση. Οι περσινές αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής δημιούργησαν ακόμα περισσότερα "σύννεφα". Η δεκαετής κρίση επιτείνεται και δυστυχώς είμαστε και πάλι σε λάθος κατεύθυνση όσον αφορά την εκπαίδευση κατά την ταπεινή μου άποψη. Επικρατεί ο φόβος κι όχι η ασφάλεια. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για τη σωματική ακεραιότητα των μελών και την περιουσία του ιδρύματος και γι΄αυτό δεν μπορούν να ευθύνονται οι φοιτητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου