Το μυστικό στα μάτια της

Υπερτερεί το στοιχείο του αστυνομικού θρίλερ ή ιστορία μίας αληθινής αγάπης στην ταινία του Χουάν Χοσέ Καμπανέλα που έμελλε να του φέρει το OSCAR ξενόγλωσσης ταινίας του 2010 στην 82η τελετή απονομής των Βραβείων της αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου; Μία παλίρροια εικόνων, ένα κρεσέντο ανατροπών που ενεργοποιεί τα συναισθήματα και σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Για να δώσουμε απαντήσεις πρέπει σίγουρα να δούμε περισσότερες από μία φορά αυτό το εξαιρετικό φιλμ και να ανατρέξουμε στα γεγονότα της εποχής που αναφέρεται.

Ως παρόν ορίζεται το 1999 στο Μπουένος Άιρες. Ο Μπενζαμίν Εσπόζιτο έχει αποφασίσει να γράψει ένα μυθιστόρημα για μία υπόθεση που συντάραξε τη ζωή του. Η μοίρα θα τον ξαναφέρει "αντιμέτωπο" με το βλέμμα της Ιρίνε. To γνωρίζει πολύ καλά, είναι ικανό να τον μαγνητίσει. Σύντομα η πραγματικότητα συμπλέκεται με τη μυθοπλασία κι ανατρέχουμε σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα, το οποίο συνέβη το μακρινό 1974. Μία ιδιαιτέρως ταραγμένη περίοδος στη Λατινική Αμερική, καθώς σε αρκετές χώρες της είχαμε την βίαια επιβολή δικτατορίας. Ακριβώς αυτήν την ταραγμένη περίοδο παρακολουθούμε και στο φετινό, "Τhe Moneychanger" του Φεντερίκο Βεϊρόχ από την Ουρουγουάη.

Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας δαιμόνιος πράκτορας αποφασισμένος να ξετυλίξει το κουβάρι και να φτάσει στον πραγματικά ένοχο. Eίδε το κακοποιημένο θύμα με τα μάτια του. Γνώρισε τον σύζυγό της. Αποθέωσε την αγνή αγάπη που της είχε. "Ενα χαμόγελο σαν χαραυγή". Έρχεται αντιμέτωπος όμως με τη διεφθαρμένη εξουσία και του δένει τα χέρια. "Η δικαιοσύνη είναι νησί, αυτός είναι ο κόσμος". Θα κινδυνεύσει, θα χάσει τον καλύτερό του φίλο Πάμπλο και θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από την πρωτεύουσα για τα προάστια, την επαρχία και την περιοχή Χουχούι. Eκεί συνέχισε τη ζωή του και τώρα συνταξιούχος πια επέστρεψε.

Η ψυχή του όμως καίει. Έχει ανάγκη να μιλήσει για το τότε. Θα αναζητήσει την ηθική δικαίωση μέχρι εσχάτων. Ξεκινάει ένα νέο επεισόδιο. Τι απέγινε ο βασικός ύποπτος; Πρέπει να τον κυνηγήσει εκ νέου ή να προστατευτεί; Tην ίδια ώρα οι συναντήσεις με την Ιρίνε πληθαίνουν. Εκείνη η εποχή αναβιώνει για τα καλά. Γίνεται τόσο ζωντανή. Είναι αποφασισμένος να πετύχει και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος. Άπειρα χιλιόμετρα, δεκάδες τσιγάρα, υπομονή κι επιμονή. Μόνο όταν φτάσει στην άκρη του μίτου θα είναι ευχαριστημένος και θα μπορέσει ήσυχος να συνεχίσει τη ζωή του. Όσο σοκαριστική κι αν είναι η εικόνα έχει μάθει να αντέχει.

Πρώτη ταινία που κέρδισε το Χρυσό Αγαλματίδιο από την Αργεντινή ήταν το "Eπίσημη Ιστορία" του Λουίς Πουένσο το 1985. Συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο ο Pablo Rago, που εδώ υποδύεται τον Ricardo Morales. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι όμως ένας άλλος Ρικάρντο. Ο λόγος για τον Ρικάρντο Νταρίν. Κομψός και ταυτόχρονα τόσο επιβλητικός. Ίσως ο κορυφαίος σύγχρονος ηθοποιός της πατρίδας του. Όσον αφορά τον σκηνοθέτη, αυτή ήταν η δεύτερή του απόπειρα, μετά το "Ο Γιος της Νύφης" το 2001. Προσπάθησε, πάλεψε και τελικά δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Το σκοτάδι πέφτει, το πέπλο μυστηρίου απλώνεται. Η ώρα της αποκάλυψης δεν αργεί. Πλησιάζει. Ανοίγει σιγά σιγά την πόρτα. Αντικρίζει κατάματα την αλήθεια. Τέλος. Έχει πια λυτρωθεί. Είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα. Έχει αφήσει κάτι ακόμα στην μέση για πολλά χρόνια. Είναι επίσης προσωπική υπόθεση. Τώρα θα κάνει το αποφασιστικό βήμα. Κάτι που δεν τόλμησε ποτέ ως τότε. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Ήρθε η ώρα να μπει μέσα κι η πόρτα να κλείσει ... Και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί (μάλλον καλύτερα)!