Τα Μέσα στο σήμερα ...

Ζούμε στην εποχή, που τα Μέσα είναι ικανά να διαμορφώσουν άποψη και να χειραγωγήσουν τις μάζες, την κοινή γνώμη, σχεδόν σε απόλυτο βαθμό. Φυσικά εμείς δώσαμε τον χώρο να συμβεί αυτό κι η κατάσταση, τη δεδομένη στιγμή, μοιάζει μη αντιστρεπτή κι αναστρέψιμη. Αν όμως, εμείς δε σηκώσουμε το λάβαρο της Επανάστασης και το αποδεχτούμε, τότε θα έχουμε χάσει, πρώτα απ΄όλα τη μάχη με τον εαυτό μας.

Έχω απορρίψει εδώ και πολλά χρόνια την τηλεόραση. Δεν με καλύπτει, δεν με εκφράζει. Δεν μπορώ να αποδεχτώ, αυτό που μου δείχνει, ως καθημερινότητα και πανάκεια. Μπορεί η κατάσταση να είναι δύσκολη, οριακή, αλλά προβάλλοντας συνεχώς την πιο σκληρή εκδοχή της, στη χειρότερη μορφή της, μόνο κακό μπορείς να κάνεις. Αντί να αφυπνίσεις συνηθίζεις, δίνεις πάτημα στον φόβο να κυριαρχήσει.

Και πηγαίνω στο Διαδίκτυο: Ανελέητο κυνήγι των κλικς. Καμία δημοσιογραφική δεοντολογία, μηδενική ηθική. Δεν μας νοιάζει ο κόσμος στο ελάχιστο. Όπως λέει και μία ψυχή, πουλάει το αίμα, το σπέρμα, οι φόνοι, τα τροχαία, οι φωτιές κι εν γένει ο πόνος κι οι καταστροφές. Βλέπεις πως υπάρχουν και χειρότερα κι επαναπαύεσαι. Μαθαίνεις να ζεις με τα λίγα. Όχι με αυτά, που αξίζεις, αλλά με αυτά που σου επιβάλλουν. Αρνούμαι επίσης, να το δεχτώ, να το υιοθετήσω.

Προτιμώ ακόμα την εφημερίδα και το ραδιόφωνο. Παραμένω ρομαντικός. Έχει την αξία του το χαρτί, η άποψη, ακόμα κι αν γνωρίζω, πως μετά από λίγες ώρες θα την βρω, κάπου αναρτημένη στο Internet. Το ίδιο και με τον ήχο. Είναι πάθος, σε ταξιδεύει. Είτε είναι μία εκπομπή, είτε ένα τραγούδι. Σου δίνει περιθώρια, να το συμπληρώσεις, να το διανθίσεις. Ελάχιστοι κάνουν κάτι ανάλογο.

Αυτή είναι μία σκληρή πραγματικότητα. Κάνει τον άνθρωπο αδρανή, να τα παρατήσει. Ειδικά αν αυτός δεν έχει άμυνες. Και πιστέψτε με, πρέπει να είναι πολύ δυνατός για να αντέξει. Φυσικά όχι μυϊκά, αλλά ψυχολογικά-πνευματικά. Πολύπλευρα μορφωμένος, ενημερωμένος, μέσα στις εξελίξεις. Να χρησιμοποιεί όλα τα Μέσα, προς όφελός του, συνετά. Να μην παρασύρεται ...

Γιατί, λοιπόν, κανείς δεν προβάλλει τα όποια καλά, σε μια περίοδο κρίσης; Διότι όλα πρέπει να εξυπηρετούν μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Δυστυχώς, ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία τέτοια χώρα, σε έναν τέτοιον κόσμο. Ας μην εθελοτυφλούμε. Ή τον αποδεχόμαστε, ή ψάχνουμε δύναμη να τον αλλάξουμε.