Addthis
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016
Ένας άλλος κόσμος-Χ.Παπακαλιάτης
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016
Η αξία της συντροφικότητας
Μέσα σε μία σχέση έχω αποκρυσταλλώσει την άποψή μου και θεωρώ, πως ο εαυτός σου αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του ανθρώπου σου, όταν το περιβάλλον είναι υγιές(;) κι η αγάπη ανιδιοτελής. Θα μου πείτε σπάνιο στην εποχή μας, πλην όμως ρεαλιστικό θα σας απαντήσω. Με τον άνθρωπό σου μοιράζεσαι τα πάντα στην καθημερινότητα, χαρές, λύπες, στρες και σε απαλλάσσει με τον τρόπο του από ένα μεγάλο βάρος. Νιώθεις, πως ανήκεις κάπου, σε μία αγκαλιά, σε μία ψυχή. Μοναδικό συναίσθημα, άλλωστε το να αγαπάς είναι ένα τίποτα, το να σε αγαπάνε είναι κάτι, το να αγαπάς και να αγαπιέσαι όμως είναι τα πάντα.
Στο κομμάτι της φιλίας, οι φίλοι είναι τα αδέλφια που επιλέξαμε στη ζωή, οι συνοδοιπόροι μας, το στήριγμά μας. Προσοχή κάνω ειδική μνεία στη λέξη ΦΙΛΟΣ κι όχι στη γενικότερη έννοια της παρέας. Από την αρχαιότητα η συντροφικότητα, περιγράφεται ως αρετή κι όντας επηρεασμένος από την εκείνη την εποχή, ενστερνίζομαι την άποψη αυτή. Δείξε μου τον φίλος σου, να σου πως ποιος είσαι, λέει ο θυμόσοφος λαός.
Όσον αφορά την οικογένεια τώρα, πρέπει να είναι μία καλοδουλεμένη ομάδα. Ο καθείς σαφώς πρέπει να είναι ξεχωριστή προσωπικότητα, οντότητα αλλά στο βάθος μέλος-μέρος του συνόλου. Άλλωστε, όπως διδάχθηκα προσωπικά, οι δεσμοί μεταξύ αδελφών είναι οι σημαντικότεροι.
Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016
Παραίτηση Ειπίδη από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016
Η στενή σχέση κινηματογράφου και μουσικής
Το πάθος μου για το cinema ήρθε νομοτελειακά θα έλεγα να ακολουθήσει το αντίστοιχο για τη μουσική. Κι αν για τον κινηματογράφο, μόνος μου βρήκα τα απαιτούμενα ερεθίσματα και τα καλλιεργώ, όσο το επιτρέπει η αδυσώπητη καθημερινότητα, με τη μουσική η σχέση μου είναι θα έλεγα, κάπως, κληρονομική.
Ο πατέρας μου ασχολήθηκε παίζοντας για χρόνια, μου έδωσε ακούσματα κι εγώ ο ίδιος επηρεασμένος από έναν φίλο ξεκίνησα να παίζω κλασική κιθάρα στα τέλη του δημοτικού περίπου. Άργησα, οφείλω να ομολογήσω. Κάποια στιγμή σταμάτησα για προσωπικούς λόγους, αλλά ποτέ δεν έκοψα τον ομφάλιο λώρο με την αυτήν την μορφή τέχνης.
Όταν, λοιπόν, άρχισα να ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, έχοντας πλέον ως πάτημα την εμπειρία μου από τη μουσική, έφτασα γρήγορα στο συμπέρασμα, πως αυτές οι δύο τέχνες πάνε μαζί κι η μία ντύνει με τρόπο μαγικό την άλλη, τις περισσότερες φορές βέβαια η μουσική το σινεμά. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα κομμάτια που συνδέθηκαν με μία ταινία, ως soundtrack κι άφησαν εποχή.
Συμπλέκονται κι αλληλεπιδρούν τόσο έντονα η εικόνα κι ο ήχος, που ο θεατής μένει καθηλωμένος, μουδιασμένος, ταξιδεύει. Το έχω νιώσει κι είναι απίστευτο συναίσθημα, που δυστυχώς δεν μπορώ να μοιραστώ με λέξεις.
Παρά το συμβατικό ρεύμα της εποχής, έχω επιλέξει να παρακολουθώ ταινίες στον Κινηματογράφο. Δεν με αγγίζει η οικονομική κρίση, από την σκοπιά, ότι τα χρήματα θα τα φάω σε έναν παραπανίσιο καφέ, εκεί τουλάχιστον πιάνουν τόπο, λέω μέσα μου. Δεδομένα, μοιραία, έρχεται η στιγμή που θα δω και κάποιο έργο στον υπολογιστή μου, αλλά επειδή το σινεμά στη μεγάλη οθόνη το γνώρισα, εκεί θέλω να το ζήσω.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλους εσάς που θα διαβάσετε το κείμενο, με υγεία κι ευτυχία για εσάς και τις οικογένειές σας. Μην εγκαταλείπετε τον πολιτισμό, κάθε μορφή του, αυτός μας κράτησε ζωντανούς μέσα στα χρόνια ως ανθρωπότητα, αυτός μας διαφοροποιεί από τα αλλά ζώα κι αυτός θα μας σώσει. Καλό σας βράδυ ...
Το βαλς των χαμένων ονείρων-Μάνος Χατζηδάκις
https://youtu.be/5q9H2cd36RU