“ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ” στο Θέατρο Αμαλία

“ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ” 

Με τον Γιώργο Παράσχο στο Θέατρο Αμαλία

ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : Γιώργος Παράσχος

ΚΕΙΜΕΝΟ : Χρήστος Κωνσταντίνου - Γιώργος Παράσχος.

Ένας μονόλογος βασισμένος σε αληθινή ιστορία που μιλάει για την ανθρώπινη ύπαρξη και την ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη και την εξάρτηση με στόχο την επιβίωση.

Ο Γιώργος Παράσχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα. Κατεβαίνοντας στηννΑθήνα σπούδασε υποκριτική στην Ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης "Πρώτη πράξη" του Τάσου Χαλκιά και πριν καν αποφοιτήσει άρχισε να εργάζεται στο θέατρο και κατόπιν στην τηλεόραση σε σειρές όπως "Κλεμμένα όνειρα" , "Με τα παντελόνια κάτω" , "Ήλιος" και "Μόλις χθες".

Το 2013 συνεργάστηκε με την Ελένη Μενεγάκη στην εκπομπή "Ελένη" ενώ συμμετείχε και στην ψυχαγωγική μουσική εκπομπή του Mega "Just the two of us".
H πρώτη του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη ήταν το 2011 στην υπερπαραγωγή του Γιάννη Σμαραγδή "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" ενώ χαρακτηριστική ήταν και η συμμετοχή του στην κωμωδία "Βachelor 3" του 2018. Φέτος συμμετείχε στην
πετυχημένη ταινία του Κώστα Χαραλάμπους "Καπετάν Μιχάλης".
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες σε μεγάλες υπερπαραγωγές όπως πχ "Ας ερχόσουν για λίγο" του Δημήτρη Μαλισσόβα. "Ζορμπάς" με τον Γρηγόρη Βαλτινό και οι sold out "Μάγισσες της Σμύρνης" του Σταμάτη Φασουλή. Αξιοσημείωτος ήταν και ο ρόλος του στην παιδική παράσταση της
Καρμεν Ρουγγέρη "Οι άθλοι του Ηρακλή".

Στην νέα του αυτή παράσταση "Το κορίτσι μου" συμμετέχουν μέσω voice over οι : Βίβιαν Κοντομάρη της οποίας η υποκριτική δεινότητα μας έχει χαρίσει εξαιρετικές ερμηνείες τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Ο Πέτρος Ξεκούκης που όποιον
ρόλο καλείται να ερμηνευσει τον φέρει εις πέρας με απολυτη μαεστρία. Όμως η απόλυτη έκπληξη και μεγάλη τιμή αυτής της παράστασης είναι δύο υπέροχες κυρίες. Η μοναδική Ελένη Προκοπίου που τα πανέμορφα μάτια της έχουν σφραγίσει
την χρυσή εποχή του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου και που έστω και με αυτόν τον τρόπο επιστρέφει στο θέατρο 52 χρόνια μετά την αποχώρηση της από την υποκριτική.

Η άλλη κυρία είναι η λατρεμένη Έφη Παπαθεοδώρου που μέσα από τους ρόλους της στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο μας έχει χαρίσει αξέχαστες στιγμές γέλιου.
Τα voice over συμπληρώνουν η νεαρή ηθοποιός και εγγονή της κυρίας Ελένης Προκοπίου, Ελένη Πύρρου.

Ο Μάρκος Γιακουμόγλου πετυχημένος χορογράφος γνωστών θεατρικών παραστάσεων που τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με την υποκριτική.
Ο ηθοποιός Βασίλης Κοτσεσαρίδης που το 2023 συμμετείχε στην επιτυχημένη σειρά του Mega "Η γη της ελιάς" .
Και η Άννα Παράσχου και ο Τρικαλινός ηθοποιός Θωμάς Χαχάμης.

Το κείμενο της παράστασης που βασίζεται σε αληθινή ιστορία έγραψε ο Γιώργος Παράσχος σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Χρήστο Κωνσταντίνου που υπογράφει και την σκηνοθεσία μαζί με τον Γιώργο Ασλανίδη.

Τέλος όπως λέει και ο ήρωας του έργου η ζωή μας κάνει να υποφέρουμε για να μάθουμε να επιβιώνουμε.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : Γιώργος Παράσχος

ΚΕΙΜΕΝΟ : Χρήστος Κωνσταντίνου - Γιώργος Παράσχος.

ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ VOICE OVER:
Βίβιαν Κοντομάρη - Πέτρος Ξεκούκης - Ελένη Πύρρου -Μάρκος Γιακουμόγλου - Βασίλης
Κοτσεσαρίδης - Άννα Παράσχου - Θωμάς Χαχάμης.
και οι υπέροχες κυρίες Έφη Παπαθεοδώρου και Ελένη Προκοπίου.

ΜΟΥΣΙΚΗ : Λάζαρος Σουσλόγλου (Larry)

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ : Γιώργος Ασλανίδης

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ : Σπυριδούλα Ανδρεαδάκη.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Γιώργος Ασλανίδης - Χρήστος Κωνσταντίνου

ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 17 Ευρώ - Μειωμένο 15 Ευρώ (Ανέργων - φοιτητών - Αμέα )
Προπώληση εισιτηρίων στο ταμείο του θεάτρου.

και στο more.com by viva

Τηλέφωνο κρατήσεων : 2310842509

Το χρονικό τού πάντοτε τελευταίου θανάτου

Σταύρος Ζαφειρίου

Το χρονικό τού πάντοτε τελευταίου θανάτου

(εκδόσεις «Νεφέλη»)

 

Μια πολυφωνική ανάγνωση

Καφέ Ζώγια (Αλ. Σβώλου 54)

Δευτέρα 1 Απριλίου, ώρα 20:00

Με τη σύμπραξη των ηθοποιών Ελένης Θυμιοπούλου και Χρίστου Στυλιανού και του μουσικού και συνθέτη Κώστα Βόμβολου, ο Σταύρος Ζαφειρίου αφηγείται το Χρονικό μιας περιπλάνησης στους δρόμους της μνήμης και της ιστορίας, στις γειτονιές των παιδικών του χρόνων και στα ονόματα των δικών του νεκρών, σ’ αυτό που είναι, σ’ αυτό που ήταν πάντα, σ’ αυτό που δεν θα αλλάξει ποτέ..

Ιδιαίτερο στοιχείο της εκδήλωσης είναι και οι ηχογραφημένες αναγνώσεις ποιημάτων από τους γνωστούς ηθοποιούς και μουσικούς (με τη σειρά που ακούγονται): Σαββίνα Γιαννάτου, Ακύλλα Καραζήση, Αργύρη Μπακιρτζή, Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση και Έφη Δρόσου, ενώ οι περίφημοι στίχοι του T.S. Eliot «Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος / Όχι με έναν κρότο αλλά μ’ έναν λυγμό» ακούγονται από τον ίδιο τον Έλιοτ.

Παράλληλα θα εγκαινιαστεί η έκθεση ζωγραφικής «Στιγμές του εφήμερου» του εικαστικού Σταύρου Παναγιωτάκη, με έργα μεταξὺ των οποίων περιλαμβάνονται και αυτά που κοσμούν το βιβλίο. 

Τηλ. κράτησης θέσεων 2310-243459

ΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ…(Α)ΔΕΞΙΟΙ

 

Υπερψηφίστηκε τελικά -παρά τις όποιες επιμέρους γκρίνιες ,αντιδράσεις ή ενστάσεις – από τους βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης το επίμαχο νομοσχέδιο σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα. Μα ειλικρινά, ποιος ανέμενε  διαφοροποιήσεις ή άλλη εξέλιξη? Θα έπρεπε να ήταν πολύ αφελής και όχι γνώστης της ιστορίας της παράταξης. Στο DNA της Δεξιάς είναι διαχρονικά η άλωση του κράτους ,το οποίο προσεγγίζεται ως λάφυρο ,και η νομή της εξουσίας. Όσο αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται ,με απουσία οποιασδήποτε αίσθησης συλλογικότητας,  η ιδεολογία δεδομένα παραμερίζεται!!

  Πρακτική που βρίσκεται σε  πλήρη αντίθεση με τις αξίες από τις οποίες εμφορείται η  Αριστερά (όπου και εκεί βέβαια συχνά χάνεται το μέτρο από την άλλη κατεύθυνση ,αλλά αυτό θα είναι συζήτηση σε ένα άλλο άρθρο).. Συγκολλητική ουσία της Δεξιάς ανέκαθεν αποτελεί ,όπως προαναφέρθηκε και επιμένουμε σε αυτό ,η κατάκτηση της εξουσίας (όπως το αντιλαμβάνεται κανείς με στενούς όρους και όχι απαραίτητα της ευρύτερης ηγεμονίας)  και φυσικά η άντληση των υλικών προνομίων που συνεπάγονται από αυτήν. Όσο το κριτήριο αυτό πληρείται , φωνές περί πατρίδας, θρησκείας κλπ. κλπ. περισσότερο έχουν ως στόχο την κολακεία συγκεκριμένου μέρους του ακροατηρίου της ΝΔ (εσωτερική ανέξοδη) κατανάλωση ,παρά τη δημιουργία κλίματος αμφισβήτησης /αντιπαράθεσης προς την Κυβέρνηση και πολλώ δε μάλλον το άνοιγμα διαλόγου γόμιμου και δημοκρατικού (έστω πάνω σε οπισθοδρομική ατζέντα) στο εσωτερικού του εν λόγω Κόμματος! Πάσχει διαχρονικά ο χώρος αυτός σε επεξεργασμένες αναλύσεις…

 

Υ.Γ. : Παρατηρώντας την κα Έφη Αχτσιόγλου σε πρόσφατη βραδινή τηλεοπτική συνέντευξή της ,θα έμενε στο τέλος (για ακόμη μια φορά) με την πικρή και δυσάρεστη αίσθηση ενός λόγου στιλιζαρισμένα επιτηδευμένου, πρακτικά όμως  ξύλινου  και κενού περιεχομένου! Μια τοποθέτηση κατά κύριο λόγο βαρετή ,από την οποία λίγα έχει κανείς να συγκρατήσει στη μνήμη του!! Κρίμα…κυρίως γιατί κάποτε υπήρξαν ίσως άλλες !

Ζήσης Μπούρτζος

Tι χρειάζεται η σύγχρονη Αριστερά για να πείσει;

 Γράφει ο Ζήσης Μπούρτζος

  

O πρόωρα χαμένος, εξαίρετος αρθογράφος Βασίλης Μουλόπουλος είχε αναδείξει και καυτηριάσει στα (όχι και τόσο ) μακρινά 90ς την τάση ,σε διεθνές επίπεδο, της Αριστεράς να εμφανίζεται ως άτολμη ,φοβική ακόμη και συντηρητική ,προκειμένου αυτή  να πείσει το ευρύτερο εκλογικό κοινό ότι είναι σε θέση να κυβερνήσει. Ήταν βέβαια τότε και πολύ πρόσφατο το ισχυρό σοκ (αν όχι ωστικό κύμα..) της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και του Ανατολικού Μπλοκ και η Αριστερά βρισκόταν υπό την επήρειά του.

    Σήμερα σχεδόν 30 χρόνια μετά, ευτυχώς στηλιτεύεται από την πλειονότητα των ‘παροικούντων ‘ την Ιερουσαλήμ (και όχι μόνο από κάποιους πεφωτισμένους στοχαστές) η αδυναμία και συχνά απροθυμία της Αριστεράς να ‘’σπάσει αβγά’’, όπως και η εμμονική  αποσύνδεση οπωσδήποτε σημαντικών  (έμφυλα ζητήματα, οικολογία, φιλοζωία) αντιθέσεων και ζητημάτων από το κυριότερο  και διαχρονικό ζήτημα ,την αντίθεση Κεφαλαίου- Εργασίας.  Από την άλλη πλευρά, επιβάλλεται να τονιστεί πως η αοριστολογία και οι ανέξοδες κορώνες, ο  κομματικός πατριωτισμός, η ιδεολογική περιχαράκωση και η επίκληση στην πολιτική καθαρότητα  οπωσδήποτε δεν αποτελούν εργαλεία βελτίωσης των υλικών (και όχι μόνο ) όρων ζωής των πολλών.

    Ένα σύγχρονο αριστερό Κόμμα οφείλει να εκπονήσει προτάσεις πειστικές και εφαρμόσιμες σε Ενεστώτα χρόνο. Οφείλει να εθίσει τα μέλη του σε λογική διεκδίκησης αλλά και ανάληψης της εξουσίας, όχι να αρκείται σε ρόλο σχολιαστή και παρατηρητή των τεκταινόμενων στην πολιτική ζωή (και ας είναι συχνά εύστοχες οι επισημάνσεις ,ιδίως ως προς τα κακώς κείμενα) , όχι να περιορίζεται σε εθιμοτυπικές πολιτικές δράσεις και εκδηλώσεις, όχι να απωθεί με χρήση ξύλινου λόγου. Οφείλει να έχει επεξεργασμένες αναγνώσεις για το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης και την άμεση επίπτωση που αυτή έχει στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, οφείλει να έχει βιώσιμες θέσεις για το ζήτημα της μετανάστευσης, οφείλει να έχει ερμηνείες και απαντήσεις στο ζήτημα της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Το ζήτημα είναι ... Μπορούν; Ο χρόνος δεν είναι πολιτικά ουδέτερος και ήδη έχει σπαταληθεί πολύς.

Τα βιβλία της εβδομάδας

 Για μία ακόμα εβδομάδα το ραντεβού μας με τα βιβλία της εβδομάδας σε αυτήν εδώ τη στήλη είναι γεγονός. Επανήλθαμε δυναμικά την προηγούμενη Κυριακή και η αγκαλιά σας ήταν το μεγαλύτερο ευχαριστώ. Συνεχίζουμε σήμερα και πάλι με τέσσερις επιλογές που έρχονται από τις εκδόσεις Πόλις, Key Books, Πατάκη και Καστανιώτη. Ελληνικό και διεθνές χρώμα σε ένα μεγάλο αναγνωστικό ταξίδι που θα σας αποζημιώσει όποια επιλογή από τις παρακάτω κι αν κάνετε. Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά ...

"Σημειώσεις από την εποχή των Προσδοκιών" - Μυρσίνη Ζορμπά

 Το αποχαιρετιστήριο γράμμα της Μυρσίνη Ζορμπά (εισαγωγή - επιμέλεια Αντώνης Λιάκος) κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις και κρύβει μέσα του εμπειρίες - στιγμές μίας ολόκληρης ζωής και ταυτόχρονα μίας εποχής που γεννήθηκαν μέσα από τις κοινωνικές διεκδικήσεις - προσδοκίες για έναν καλύτερο κόσμο. Οι αγώνες, οι νίκες, οι ματαιώσεις συνοδεύουν την αφήγησή της κυριολεκτικά μέχρι το τελευταίο λεπτό, γνωρίζοντας η ίδια το ασφυκτικό πλαίσιο και τη διαρκή μάχη με τον χρόνο. Μία φωνή που δεν έπαψε στιγμή να γράφει τη δική της ιστορία ταπεινά. Ένας άνθρωπος του βιβλίου που οφείλουμε να μνημονεύουμε σε κάθε ευκαιρία.

"Ο Μύθος του Φυσιολογικού" - Dr. Gabor Mate

 Aπό τις Key Books έρχεται η επόμενη επιλογή μας που έχει μεγάλο ενδιαφέρον κι αγγίζει το παρόν. O διακεκριμένος επιστήμονας (συγγραφέας του "Όταν το Σώμα Λέει Όχι") καταγράφει τα γεγονότα μέσα από τη δική του ματιά, καταρρίπτει κοινούς μύθους και συνδέει τις ανθρώπινες παθήσεις με τη φθίνουσα κατάσταση των κοινωνιών στις οποίες ζούμε. Εξέλιξη της τεχνολογίας και τεχνοκρατία οφείλουν να χρησιμοποιούνται προς όφελος των πολλών αδιαπραγμάτευτα. Με τον δικό του μοναδικό τρόπο που συνοψίζει σαράντα χρόνια εργασίας στην πρώτη γραμμή δημιουργεί έναν οδηγό για την υγεία και την ίαση γεμάτο αλληλεγγύη και σεβασμό σε κάθε άνθρωπο κάθε γωνιάς του πλανήτη.

"Φελιτσιτά" - Μάρω Δούκα

 Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που διατρέχει την Ελλάδα. Ο "Κάβουρας", ένας άνθρωπος που κουβαλάει τα δικά του απωθημένα που έχουν στιγματίσει ανεξίτηλα τη ζωή του βρίσκεται ξαφνικά στον δρόμο. Η νέα συνθήκη αποτελεί μία πρωτόγνωρη πραγματικότητα που κρύβει κινδύνους. Όταν κάποιος έχει αδειάζει ψυχικά σε τέτοιο βαθμό αναζητεί την επανεκκίνηση στα απλά, μικρά πράγματα. Η γνωριμία του με τη Φελιτσιτά θα του δώσει χώρο και χρόνο να σκεφτεί και να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του. Πώς όμως έφτασε σε αυτό το κομβικό σημείο ο Κωνσταντίνος Καβουράκης; Θα το μάθουμε και μάλιστα μέσα από διαφορετικές οπτικές διαβάζοντας αυτό το εξαιρετικά σύνθετο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.

"Έντιμοι Άνθρωποι" - Λεονάρδο Παδούρα

 Η σειρά "Συγγραφείς από όλο τον Κόσμο" των εκδόσεων Καστανιώτη κρύβουν πραγματικά διαμάντια. Οι "Έντιμοι Άνθρωποι" (μετάφραση Κώστας Αθανασίου) είναι μία δημιουργία ενός κορυφαίου συγγραφέα από την Κούβα. Ένα δοκίμιο με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις μετατρέπεται σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, δείγμα της οξυδέρκειας και της ματιάς του δημιουργού. Σε αυτό χωράει ο Πολιτισμός, η Τέχνη κι όλες οι εκφάνσεις τους που χρωματίζουν τις ζωές μας. Ένα ταξίδι στον χρόνο που καταφέρνει να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και δίνει ένα ξεχωριστό στίγμα για το μέλλον. 

πρώτη δημοσίευση The Opinion

ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΕ… ΚΩΜΑ

 

Γράφει ο Ζήσης Μπούρτζος

Συνιστά ευρεία παραδοχή πως τις τελευταίες δεκαετίες η λεγόμενη ‘’δημοκρατία Δυτικού τύπου’’ φθίνει ,με την ποιότητα της να υφίσταται καίρια πλήγματα.  Το μοντέλο αυτό ,που μεταπολεμικά κυριάρχησε μάλιστα επί μακρόν και ως ‘’πρότυπο’’ δείχνει να βρίσκεται σε τέλμα. Η Δημοκρατία γίνεται όλο και πιο αντιπροσωπευτική ,με τους πολίτες να έχουν ολοένα και μειούμενη πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων (πολλώ δε μάλλον στη διαμόρφωσή τους).

 Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εσχάτως, με πολύ πρόσφατο μάλιστα εγχώριο παράδειγμα, οι πολίτες προτιμούν ηγέτες οι οποίοι προωθούν την ιδέα της αδιαμεσολάβητης και άμεσης σχέσης με τους πολίτες (το αν το επιτυγχάνουν είναι άλλο θέμα), παρακάμπτοντας όλα εκείνα τα ενδιάμεσα θεσμικά επίπεδα που πλέον θεωρούνται από τους πολλούς εμπόδια στην έκφραση των προσδοκιών τους και στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων και συμφερόντων τους.

      Τις τελευταίες δεκαετίες έχει επικρατήσει ένα μοντέλο πολιτικού απόμακρου από το λαό και αποστασιοποιημένου από τα προβλήματα και τις αγωνίες του. Πολιτικού που προσεγγίζει τα ζητήματα με στείρα οικονονομίστικη αντίληψη ,θαρρείς και βρίσκεται μέσα σε αποστειρωμένη γυάλα. Αντίστοιχα ,η κρίση αυτή σοβεί και στα κόμματα ,που αποτελούν άλλωστε πυλώνα της Δημοκρατίας. Τι συμβαίνει λοιπόν εκεί;

Γινόμαστε μάρτυρες του εξής νοσηρού φαινομένου: οι ηγεσίες τους  απομονώνονται και αυτονομούνται από τη βάση ,με τους βουλευτές και τα στελέχη να μην μπορούν να λειτουργήσουν ως ομάδα πίεσης και να μεταβιβάσουν εμφατικά σε αυτούς τα λαϊκά αιτήματα και προβλήματα, τουλάχιστον σίγουρα όχι στο βαθμό που αυτό παλιότερα συνέβαινε. Πρόκειται θα έλεγε κανείς για έναν ιό που έχει μολύνει το σώμα όχι μόνο των λεγόμενων παραδοσιακών αστικών κομμάτων ,αλλά και κομμάτων με αναφορά (έστω και διακηρυκτική) στην Αριστερά και σε επαναστατικές/ανατρεπτικές διεργασίες.

     Είναι συνεπώς απολύτως απαραίτητο, κατά τη γνώμη του γράφοντος, να  λειτουργούν τάσεις εντός των κομμάτων.  Έτσι διασφαλίζεται η πολυφωνία ,έτσι εμπεδώνεται ο πλουραλισμός ,έτσι εθίζεται και ο λαός σε υγιή ,απαλλαγμένη από στρεβλώσεις , λειτουργία της δημοκρατίας.

  Είναι όμως ,έχοντας πάλι αυτό το πρόσφατο εγχώριο παράδειγμα στο νου, άλλο πράγμα οι τάσεις που καθιερώνουν και πρωταγωνιστούν σε διάλογο επεξεργασμένο , με πολιτικά επιχειρήματα και διατυπωμένες θέσεις  και άλλο τάσεις που λειτουργούν μόνο ως  παραλυτικά ‘’παραμάγαζα’’ εμποδίζοντας την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών και απλώς μεριμνώντας για κατανομή θέσεων και ‘’οφιτσίων’’ στο πλαίσιο του ισχύοντος σε κάθε συγκυρία εσωκομματικού συσχετισμού  δυνάμεων και ανταγωνισμού. Αν το πρώτο είναι δημιουργικό και ζωογόνο ,το δεύτερο απλώς καθηλώνει λειτουργώντας ως τροχοπέδη.

MΠΟΥΕΝΑΒΕΝΤΟΥΡΑ ΝΤΟΥΡΟΥΤΙ: O ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΙΣΠΑΝΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΡΑΝΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ!!

 Γράφει ο Ζήσης Μπούρτζος

 Σήμερα (20/11) συμπληρώνονται 87 χρόνια από τον πρόωρο και απρόσμενο θάνατο (πιθανότατα εξαιτίας εκπυρσοκρότησης του όπλου του) της σπουδαίας  μορφής του αναρχικού κινήματος της Ισπανίας (αλλά και σημείο αναφοράς διαχρονικά και σε διεθνές επίπεδο) του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Ενός χαρισματικού ηγέτη (αν και ίσως ο χώρος που εκπροσωπεί δεν αισθάνεται και τόσο άνετα με τον όρο αυτόν) , ο οποίος  διέθετε  το αδιαμφισβήτητο χάρισμα (συνδυασμός ευφράδειας και οργανωτικής ικανότητας) να  μαγεύει και να εμπνέει τα πλήθη ,πείθοντας τα να αγωνιστούν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, εμφορούμενα  από όραμα για μια δικαιότερη κοινωνία!!

    Ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί κανείς με την ιδεολογία που πρέσβευε ο Ντουρούτι ,αυτό ακριβώς είναι που οφείλει να του αναγνωρίσει!! Την ειλικρινή του μάχη και ανιδιοτελή στράτευση προς την επίτευξη του σκοπού ενός καλύτερου κόσμου ,με ελευθερίες, δικαιώματα, λαϊκή συμμετοχή και -κυρίως- με δραστικό περιορισμό και σταδιακά εξάλειψη των ανισοτήτων. Έναν ,εν τέλει, πιο όμορφο κόσμο ,έναν κόσμο της ελπίδας και της αξιοπρέπειας!! Αξίζει να τον θυμόμαστε!!

 

ΥΓ 1 : Συμπτωματικά πριν λίγες μέρες, συγκεκριμένα στις 12/11, συμπληρώθηκαν 34 χρόνια από το θάνατο της άλλης εμβληματικής φυσιογνωμίας του αγώνα των δημοκρατικών Ισπανών κατά του φασιστικού σκότους, (αυτήν την φορά μαρξιστικού προσανατολισμού) της Ντολόρες Ιμπάρουρι. Αλήθεια ποιος μπορείς να λησμονήσει τη θρυλική Πασιονάρια ,του ‘Nο Pasaran’?

YΓ 2 : Aπό όλες τις ευάριθμες ιστορίες που κυκλοφορούν για τον μυθικό Ντουρούτι, ο γράφων ξεχώρισε μια ,αυτή που τον θέλει σε εποχές που δεν εργαζόταν ,να αναλαμβάνει πλήρως τις οικιακές υποχρεώσεις ,απαλλάσσοντας τη σύντροφό του από αυτά τα βάρη,σε μια έμπρακτη και καθόλου αφηρημένη ή θεωρητικη εφαρμογή της ισότητας!! Για να θυμηθούμε και τον απαράμιλλο Βλ. Μαγιακόφσκι:   ‘’Δεν είναι μόνον ο κομμουνισμός στη γη, στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα. Είναι και μέσ’ στο σπίτι, στο τραπεζάκι μπρος, στις σχέσεις, στη φαμίλια, στην καθημερινή ρουτίνα. ‘’

YΓ 3:   Ο συναρπαστικός βίος και το αναπάντεχο τέλος του …νομίζω θα μας θυμίσουν εύλογα έναν άλλον ποιητή ,δικό μας, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (και ας το έγραψε μεταγενέστερα) : ‘’ όλο και λιγοστεύουν οι παράνομοι. όλο και περισσεύουν οι υπόνομοι ‘’ .

Τα βιβλία της εβδομάδας

 

Ήρθε η ώρα η στήλη που αγαπήθηκε όσο λίγες να ζεσταθεί ξανά. Κάθε εβδομάδα οι αναγνωστικές επιλογές εδώ για όλους τους λάτρεις του βιβλίου. Διαφορετικές θεματικές κι ενδιαφέροντα. Επιλογές από την ελληνική και τη διεθνή σκηνή. Επανεκκίνηση δυναμική όπως το ζητήσατε και φυσικά δεν μπορούσαμε να σας το αρνηθούμε. Πάμε όμως να ρίξουμε μία ματιά σε όσα δεν πρέπει να χάσουμε αυτό το διάστημα.

Το Μέλλον της Γεωγραφίας του Τιμ Μάρσαλ (εκδόσεις Διόπτρα)

 Με το βιβλίο του "Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας" ο πολεμικός ανταποκριτής Τιμ Μάρσαλ πέρασε στην επόμενη φάση της ζωής του. Ακολούθησε το "Υψώνοντας Τείχη", το "Για Μία Σημαία" κι η "Δύναμη της "Γεωγραφίας". Αυτή τη φορά όμως ένας καλός γνώστης της ιστορίας πηγαίνει με όπλο τη διορατικότητά του ένα βήμα παραπέρα, στην μάχη του κυβερνοχώρου και την επόμενη στο Διάστημα δίνοντας μία προέκταση του Ψυχρού Πολέμου που στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται. Με μία αναδρομή μεγάλης αξίας παίρνουμε ένα μάθημα κι αυτό έρχεται να συσχετιστεί απόλυτα με το παρόν, την κυριαρχία των ιδιωτικών επιχειρήσεων και το άλμα προς ένα μέλλον που επιφυλάσσει μεγάλους κινδύνους, καθώς η επέλαση της τεχνολογίας γίνεται "όπλο" στα χέρια του πλούτου που έχει την πυξίδα του τυφλωμένος από την απληστία.

Το Νόημα του Άγχους του Rollo May (εκδόσεις Αρμός)

 Σε μία εποχή συνεχιζόμενων - ποικιλόμορφων κρίσεων το άγχος μαστίζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Σε αυτό το εξαιρετικό έργο με διαχρονική ισχύ ταξιδεύουμε στα αίτια του υπαρξιακού άγχους και μέσα από μία βαθιά εσωτερική διαδικασία καλούμαστε με τη βοήθεια του Αμερικανού επιστήμονα να βρούμε λύσεις που θα αναδείξουν τη δύναμη της ίδιας της ζωής και της δημιουργίας που ομορφαίνει τις στιγμές μας. Αποτελεί ένα δημιούργημα ωριμότητας που συντάχθηκε μέρα την μέρα μέσα σε μία μακριά διαδρομή ετών που μέσα τις κρύβει αναζητήσεις, έρευνα, συζητήσεις, σκέψεις που αφορούν σημαντικά προβλήματα που μέσα στον χρόνο ελάχιστα βελτιώθηκαν ως προς τη βάση τους κι απασχολούν την κοινωνική πλειοψηφία.

ΤΟΜ ΛΕΙΚ της Αν Πατσέτ (εκδόσεις Δώμα)

 Ένα σημαντικό βιβλίο που έγινε best seller των New York Times. Μεγαλωμένη στην Καλιφόρνια η συγγραφέας γράφει κάθε γραμμή της με άξονα τον ευρύτερο όρο της ελευθερίας. Καταπιάνεται με μικρές καθημερινές ιστορίες που λατρεύει να αφηγείται, καθώς εκεί βρίσκει το νόημα και τη μεταβαλλόμενη δυναμική της καθημερινότητας. Με ενδιαφέρον, με διάθεση να προσφέρει, με θέληση να μεταφέρει αυτά τα γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο και να βρεθούν αρκετοί ακόμα που χιλιόμετρα μακριά θα έχουν ανάλογα βιώματα. Δεν μένει στο εφήμερο, αναζητεί πάντα τη μεγάλη εικόνα και τη σπουδαιότητα που γεμίζει τα μικρά κενά κι οικοδομεί συμπαγείς σχέσεις που μας συνοδεύουν για ολόκληρη την πορείας μας.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ (Γιατί ο Κόσμος δεν είναι Δίκαιος) του Νώε Χαράρι (εκδόσεις Αλεξάνδρεια και Μεταίχμιο)

Με την τριλογία του Sapiens, Homo Deus, 21 Μαθήματα για τον 21ο αιώνα ο Νώε Χαράρι καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους διανοητές της εποχής μας. Συνέβαλε με τρόπο σύνθετο στην κατανόηση της πραγματικότητας. Συνέδεσε υποδειγματικά το παρελθόν κι αφήνει ένα έργο ζωής ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Δεν έμεινε όμως σε αυτά, καθώς θεωρεί κλειδί για τη συγκρότηση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων τη σφαιρική γνώση από τη νεαρή ηλικία. Σε αυτόν τον δρόμο εικονογράφησε το έργο του και ταυτόχρονα το διεύρυνε. Ο πρώτος τόμος του "Εμείς οι Ασταμάτητοι" γνώρισε ευρεία αποδοχή, καθώς ξεπερνάει τα στενά όρια των γραμμών και δημιουργεί ένα καθολικό έργο για μικρούς και μεγάλους. Αυτή τη φορά ήρθε η ώρα για την ανάλυση των κοινωνικών ανισοτήτων σε ένα βιβλίο που πραγματικά διαβάζετε με μία ανάσα κι οι εικόνες του μας ταξιδεύουν μέσα σε λίγες ώρες στην καρδιά του μηνύματος που θέλει να μας επικοινωνήσει.